Przejdź do zawartości

Oocassida

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oocassida
Weise, 1897
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Rodzina

stonkowate

Podrodzina

tarczykowate

Plemię

Cassidini

Rodzaj

Oocassida

Typ nomenklatoryczny

Cassida pudibunda Boheman, 1856

Oocassidarodzaj chrząszczy z rodziny stonkowatych i podrodziny tarczykowatych.

Chrząszcze te mają owalne w zarysie i równomiernie wysklepione w profilu ciało. Głowa ma pozbawioną podłużnego żeberka przez środek wargę górną. Brzegi przedplecza i pokryw są rozpłaszczone. Kąty boczne przedplecza są ostro zaznaczone. Na spodzie przedplecza występują długie, głębokie, mogące pomieścić całe czułki rynienki, ciągnące się od obu stron głowy. Pokrywy są u nasady tak szerokie jak przedplecze lub niewiele od niego szersze. Ich rozpłaszczone boki są wąskie i podgięte. Na powierzchni pokryw obecne jest grube i mniej lub bardziej regularne punktowanie. Odnóża środkowej pary nie mają guzków wierzchołkowych na spodniej krawędzi ud. Stopy mają ostatni segment niezmodyfikowany[1].

Przedstawiciele rodzaju zamieszkują Algierię, Tunezję, Afrykę Subsaharyjską, Iran, Pakistan, Nepal, Indie, Sri Lankę i Bangladesz[2].

Takson ten wprowadzony został w 1897 roku przez Juliusa Weise[3]. Zalicza się do niego 5 opisanych gatunków[2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lech Borowiec, Jolanta Świętojańska: Key to genera. Cassidini. [w:] Cassidinae of the world - an interactive manual (Coleoptera: Chrysomelidae) [on-line]. Department of Biodiversity and Evolutionary Taxonomy, University of Wroclaw, 2013. [dostęp 2020-11-11].
  2. a b Lech Borowiec, Jolanta Świętojańska: Oocassida. [w:] Cassidinae of the world - an interactive manual (Coleoptera: Chrysomelidae) [on-line]. Department of Biodiversity and Evolutionary Taxonomy, University of Wroclaw, 2013. [dostęp 2020-11-11].
  3. Julius Weise. Kritisches Verzeichniss der von Mr. Andrewes eingesandten Cassidinen und Hispinen aus Indien. „Deutsche Entomologische Zeitung”, s. 97-150, 1897.