Opłata uzdrowiskowa
Opłata uzdrowiskowa – opłata lokalna pobierana za przebywanie na terenie miejscowości uzdrowiskowych.
Opłata uzdrowiskowa w Polsce[edytuj | edytuj kod]
W Polsce opłata uzdrowiskowa pobierana jest na podstawie ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych[1]. Nakładana jest na osoby fizyczne, które przebywają dłużej niż dobę w miejscowościach, którym nadano status uzdrowiska. Rada gminy w drodze uchwały określa wysokość opłaty (w granicach ustawowych), jak i zasady jej ustalania, poboru i terminy płatności. Od osób na które nałożono opłatę uzdrowiskową nie pobiera się dodatkowo opłaty miejscowej[2].
Zwolnienia[edytuj | edytuj kod]
Zwalnia się z opłaty[2]:
- osoby przebywające w szpitalach
- niewidomych i ich przewodników
- właścicieli domów letniskowych położonych w gminie uzdrowiskowej
- zorganizowane grupy dzieci i młodzieży szkolnej
- członków personelu dyplomatycznego, na zasadzie wzajemności
Ponadto gminy mogą określać dodatkowe zwolnienia[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. U. z 2022 r. poz. 1452.
- ↑ a b c Ministerstwo Finansów: Opłata uzdrowiskowa. podatki.gov.pl. [dostęp 2023-01-23].