Przejdź do zawartości

Opłata adiacencka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opłata adiacenckaopłata dotycząca właścicieli lub użytkowników wieczystych[1] nieruchomości, których wartość wzrosła na skutek następujących zdarzeń:

Podstawowe regulacje prawne dotyczące opłat adiacenckich zawarte są w ustawie o gospodarce nieruchomościami[3]. Opłaty adiacenckie nie obejmują nieruchomości przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele rolne lub leśne.

Opłata adiacencka ustalana jest na podstawie decyzji wójta, burmistrza, prezydenta miasta[4], przy czym wysokość stawki procentowej tej opłaty jest ustalana przez radę gminy w drodze uchwały[5]. Wysokość stawki jest również ustalana w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości[6] (w przypadku przeprowadzania takiej procedury).

Stawka procentowa opłaty adiacenckiej nie może przekroczyć:

  • 30% dla wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego jej podziałem[7],
  • 50% dla wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego jej scaleniem i podziałem[8],
  • 50% dla wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej[9] lub przeprowadzeniem scalania i podziału nieruchomości[10].

Opłaty adiacenckiej nie należy mylić z tzw. opłatą (rentą) planistyczną, która pobierana jest z zupełnie innych przyczyn i na podstawie innych przepisów[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyłącznie tych użytkowników wieczystych, którzy wnieśli opłatę za użytkowanie wieczyste z góry za cały okres – opłata nie dotyczy użytkowników wieczystych którzy wnoszą opłaty corocznie.
  2. Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się urządzenie bądź modernizację drogi, wybudowanie pod ziemią, na ziemi lub nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
  3. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
  4. Art. 98a, art 107 ust. 4 i art. 146 ust. 1 ustawy.
  5. Art. 98a i art. 146 ust. 2 ustawy.
  6. Art 107 ust. 2 ustawy.
  7. Zgodnie z nowelizacja ustawy o gospodarce nieruchomościami art. 98a.
  8. Art. 107 ust. 1 ustawy.
  9. Art. 146 ustawy.
  10. Art. 107 ustawy.
  11. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 1997 r. nr 115, poz. 741).
  • Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 stycznia 2023 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2023 r. poz. 344).
  • S.Owsiak, Finanse Publiczne – teoria i praktyka, Warszawa 2006.