Orbiana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Orbiana
Gneia Seia Herennia Sallustia Barbia Orbiana
Ilustracja
cesarzowa rzymska
Okres

od 225
do 227

Jako żona

Aleksandra Sewera

Poprzedniczka

Akwilia Sewera

Następczyni

Cecylia Paulina

Dane biograficzne
Ojciec

Sallustius

Mąż

Aleksander Sewer

Moneta
moneta

Orbiana, Gneia[1] Seia Herennia Sallustia Barbia Orbiana (daty urodzin i śmierci – nieznane) – małżonka cesarza Aleksandra Sewera.

Była córką senatora Luciusa Seiusa Sallustiusa i w 225 poślubiła cesarza Aleksandra Sewera, będąc dzięki temu podniesiona do godności augusty. Według Herodiana (Historia cesarstwa rzymskiego VI 1,9-10) jej ojciec wskutek intryg matki młodego cesarza, Julii Mamei, został w 227 skazany na śmierć pod zarzutem próby zamordowania cesarza. W następstwie tego i wobec biernej postawy męża ona sama została oddalona i zesłana na wygnanie do Afryki (Libii).

Mimo usunięcia jej imienia z oficjalnych napisów wskutek nakazanej damnatio memoriae[2], pełne jej nazwisko przekazała zachowana w Mauretanii inskrypcja dedykacyjna[3]. Dość rzadkie monety bite w jej imieniu[a] ujawniają stosowaną tytulaturę cesarzowej[4]. Zwraca uwagę fakt, iż w całości przeważają liczniejsze od cesarskich autonomiczne emisje miejskie małoazjatyckiego mennictwa prowincjonalnego[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Była jedyną żoną Aleksandra Sewera wyobrażaną na jego monetach (A Guide to the Collection of Roman Coins at Eton College. London: J.S. Virtue, 1882, s. 70.). Eliusz Lampridiusz wprawdzie wspomina o Memmii jako drugiej żonie cesarza (Historia Augusta, Aleksander Sewer 20), nie zachowały się jednak żadne świadectwa pisane ani ikonograficzne potwierdzające jej istnienie, co pozwala przypuszczać, że mogła być postacią fikcyjną.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pisownia według A. Krawczuka, dz. cyt., s. 162. Właściwie Gnaea – jak w zapisie inskrypcji z hiszpańskiej Valentii (CIL II 3734).
  2. Np. w inskrypcjach z Rzymu i Lambesis.
  3. CIL VIII 9355; A. Krawczuk, dz. cyt., s. 163.
  4. Por. RIC 319-324; 655-657.
  5. David R. Sear: Greek Imperial Coins. London: Seaby Publications, 2001, s. 325-326.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]