Orbilia euonymi
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Orbilia euonymi |
| Nazwa systematyczna | |
| Orbilia euonymi Velen. Monogr. Discom. Bohem. (Prague): 95 (1934) | |
Orbilia euonymi Velen. – gatunek grzybów workowych z klasy Orbiliomycetes[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Orbiliaceae, Orbiliales, Orbiliomycetidae, Orbiliomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1934 r. Josef Velenovský na trzmielinie pospolitej (Euonymus europaeus)[1] i stąd nazwa gatunkowa.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jest to jeden z mniejszych, ale pospolitych gatunków rodzaju Orbilia. Jego brudnopomarańczowe, koliste owocniki mają średnicę ćwierć milimetra. Worki zawierają zwykle 32 zarodniki, ale opisano także okazy z workami zawierającymi 16, 32, 64 i 128 zarodników. Worki mają wymiary 30–40 × 7–7,5 μm i są nieamyloidalne. Askospory 2,5–4,5 × 1,5–2 μm. Ekscypulum i hymenium pokryte krystaliczną skorupą, przez którą przebijają się tylko worki z dojrzałymi zarodnikami. Parafizy są cylindryczne[2].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest jej występowanie Orbilia euonymi tylko w niektórych krajach Europy[3]. Brak go w wydanym w 2006 r. wykazie wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski[4], ale podano jego stanowiska w późniejszych latach[5].
Grzyb nadrzewny, saprotrof. Zalicza się do grupy gatunków tolerancyjnych na suszę, występuje na martwych gałązkach wciąż jeszcze będących na drzewie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-09-03] (ang.).
- ↑ a b Luciën Rommelaars, Stip Helleman, Epichloë baconii, Coronellaria caricinella en Orbilia euonymi Drie nieuwe soorten en een nieuw genus voor Nederland [online] [dostęp 2023-09-03] (niderl.).
- ↑ Występowanie Orbilia euonymi na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-09-03] (ang.).
- ↑ Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, s. 87, 88, ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-09-03] (pol.).