Ordosi
| Populacja |
ok. 100 000 |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język |
ordoski |
| Pokrewne |
Ordosi – lud mongolski zamieszkujący południową część Mongolii Wewnętrznej[1], zaliczany do grupy wschodniej ludów mongolskich[2]. Ordosi posługują się ordoską odmianą języka mongolskiego. Dokładna liczebność populacji ordoskiej nie jest znana, ponieważ Ordosi nie są odróżniani od innych ludów mongolskich w chińskich spisach powszechnych. W latach 50. XIX wieku populację oszacowano na 64 000 osób (Todajewa). Obecną populację szacuje się jako większą, być może nawet 100 000 osób[3].
Terytorium Ordosów tradycyjnie dzieliło się na siedem choragwi podzielonych na dwa skrzydła. Prawe skrzydło stanowiły północnowschodnie chorągwie Dalad, Wang i Junggar, natomiast lewe – północno-zachodnia Kanggin, południowo-zachodnia Otog, południowo-wschodnia Üüsin i wschodnia Jasag. Pierwsze sześć zostało utworzonych w 1649 jako następstwo poddania się klanów ordoskich mandżurskiej dynastii Qing w 1635. Ostatnią chorągiew (Jasag) utworzono w 1736 roku, oddzielając ją z Üüsin, by następczo utworzyć związek Ike Juu (znany także jako Yagae Juu lub Ih Ju) – jednostkę administracyjną Mongolii Wewnętrznej[3]. Związek ten obecnie ma status prefektury miejskiej Ordos[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Nowicka, Timur Zhanaev: Po obu stronach Ononu: Buriaci na pograniczu rosyjsko-mongolskim. Warszawa: Collegium Civitas Press, 2020, s. 12, 116. ISBN 978-83-66386-09-9.
- ↑ Mongolskie Ludy. Encyklopedia Interia. [dostęp 2020-11-29]. (pol.).
- ↑ a b Juha Janhunen: The Mongolic Languages. Londyn: Routledge, 2003, s. 193. ISBN 0-203-98791-8.
- ↑ Ordos City. China & Asia Cultural Travel. [dostęp 2020-11-29]. (ang.).