Oskarżam
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
120 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka |
Oskarżam (niem. Ich klage an) – niemiecki film propagandowy z 1941 w reżyserii Wolfganga Liebeneinera[1]. Wyświetlanie obrazu zostało zakazane po wojnie przez siły alianckie[2].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Bohaterką filmu jest kobieta cierpiąca na stwardnienie rozsiane, która prosi lekarza o to, aby pomógł jej umrzeć[3]. Jednak, po namowach żony śmiertelną dawkę leków podaje jej mąż, co powoduje, że zostaje oskarżony o jej zabójstwo. Podczas procesu pojawiają się argumenty, że czasem przedłużanie życia jest sprzeczne z naturą. Film kończy się deklaracją męża, który oskarża ich o okrucieństwo poprzez zapobieganie takiemu rodzajowi śmierci[4].
Elementy propagandowe
[edytuj | edytuj kod]Nakręcenie filmu zlecił Joseph Goebbels po sugestii Karla Brandta, aby zdobyć większe poparcie społeczeństwa dla Akcji T4 i praktykowania eutanazji w III Rzeszy[5]. Ofiary akcji były zabijane bez ich zgody i obecności ich rodzin[6].
SS raportowało, że kościoły w sposób jednolity negatywnie odnoszą się do filmu, katolicy wyrażali swój pogląd bardziej zdecydowanie niż inni, ale protestanci byli równie negatywnie nastawieni[7]. Opinia w kręgach medycznych była raczej pozytywna, mimo że podnosił sprawę nieuleczalnie chorych pacjentów[8]. Prawnicy byli zaniepokojeni umieszczeniem tego problemu na gruncie prawnym, z kolei ogół populacji odniósł się do filmu pozytywnie[9].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]W 2013 recenzenci filmowi zauważyli podobieństwa tej produkcji do zdobywcy Oscara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego Miłość. W obu filmach żony mają podobne imię, prowadziły karierę muzyczną i mają poważną chorobę. Obie błagają swoich mężów o śmierć. W obu produkcjach mężowie ostatecznie zgadzają się aby pomóc swoim żonom. Pierwszy wyrok w sprawach wydało społeczeństwo nazywając sytuację „morderstwem”. Jednakże w obu filmach, widzowie są kierowani do wniosku, że pozwolenie tym kobietom na życie jest większym przestępstwem[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ New York Times: Ich Klage An (1941)
- ↑ Cinzia Romani, Tainted Goddesses: Female Film Stars of the Third Reich. s. 108. ISBN 0-9627613-1-1.
- ↑ Erwin Leiser, Nazi Cinema, New York: Macmillan, 1974, s. 70, ISBN 0-02-570230-0, OCLC 1853308.
- ↑ Robert Edwin Hertzstein: The War That Hitler Won s. 308. ISBN 0399-11845-4.
- ↑ Pierre Aycoberry: The Nazi Question, s. 11. Pantheon Books New York 1981.
- ↑ Erwin Leiser, Nazi Cinema, New York: Macmillan, 1974, s. 69, ISBN 0-02-570230-0, OCLC 1853308.
- ↑ Erwin Leiser, Nazi Cinema., New York: Macmillan, 1974, s. 146–7, ISBN 0-02-570230-0, OCLC 1853308.
- ↑ Erwin Leiser, Nazi Cinema, New York: Macmillan, 1974, s. 147, ISBN 0-02-570230-0, OCLC 1853308.
- ↑ Erwin Leiser, Nazi Cinema, New York: Macmillan, 1974, s. 148, ISBN 0-02-570230-0, OCLC 1853308.
- ↑ Saunders, Peter (2012-12-11). „Amour – an award winning film with an anti-life sting in the tail”. LifeSiteNews.