Osteocyt
Osteocyty (osteocytus) – dojrzałe komórki kostne powstające z osteoblastów w wyniku ich mineralizacji. Są całkowicie otoczone zmineralizowaną częścią kości – znajdują się w tzw. jamkach kostnych, a ich wypustki cytoplazmatyczne, dzięki którym kontaktują się z innymi osteocytami i zachowują funkcje życiowe, są położone w kanalikach kostnych.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Osteocyty mają podłużny kształt i liczne wypustki cytoplazmatyczne. W przeciwieństwie do osteoblastów nie mają budowy biegunowej. Dojrzałe komórki są płaskie. Chromatyna ich jąder jest zbita. Charakteryzują się również dobrze rozwiniętymi: siateczką śródplazmatyczną szorstką, aparatem Golgiego i pęcherzykami wydzielniczymi.[potrzebny przypis]
Funkcje[edytuj | edytuj kod]
Ich główną rolą jest wymiana substancji odżywczych i metabolitów w kości. Poprzez wypustki cytoplazmatyczne osteocyty kontaktują się z innymi osteocytami, które to z kolei kontaktują się z innymi osteocytami, i tak dalej aż do takich, które wchodzą w bezpośredni kontakt z naczyniami krwionośnymi. Zwykle w szeregu komórek przekazujących sobie składniki wymiany znajduje się ok. 15 osteocytów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech. Sawicki: Histologia : podręcznik dla studentów. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1993, s. 112. ISBN 83-200-1752-1.