Otterhound

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otterhound
Ilustracja
Kraj pochodzenia

Wielka Brytania

Wymiary
Wysokość

58-69 cm

Masa

30-55 kg

Otterhound (pies na wydry) – rasa psa, należąca do grupy psów gończych. Nie podlega próbom pracy[1].

Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]

Rasa powstała prawdopodobnie w starożytności. Przypuszcza się, że mogła powstać w wyniku skrzyżowania bloodhounda z innymi, dużymi terierami[2]. Służyła do polowań na wydry. Palce otterhoundów są zaopatrzone w błonę pławną. Od połowy XIX wieku rasa ta jest coraz rzadziej spotykana.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyczne dla tej rasy są dwa rodzaje włosia. Szata zewnętrzna jest szorstka i twarda, a podszerstek krótszy i wełnisty. Sierść na tułowiu ma długość około 15 cm. Na nogach sierść pokryta jest warstewką tłuszczu. Pies ma dużą, kosmatą głowę z długim kwadratowym pyskiem i długimi zwisającymi uszami. Nogi ma proste o długich kościach ze stopami z błoną międzypalcową. Ogon wysoko osadzony.

Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]

Aktywny i niezależny. Toleruje dzieci. Uparty, zwłaszcza nad wodą[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 261.
  2. a b Fogle Bruce: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 978-83-7319-815-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • David Alderton „Psy”, Wiedza i życie, Warszawa 2006
  • Fogle Bruce: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 978-83-7319-815-9.
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.