Owsik ludzki
| Owsik ludzki | |
| Enterobius vermicularis | |
| (Linnaeus, 1758) Leach, 1853 | |
 Jajeczka owsika ludzkiego |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | nicienie |
| Gromada | Secernentea |
| Rząd | Ascaridida |
| Rodzina | Oxyuridae |
| Rodzaj | Enterobius |
| Gatunek | owsik ludzki |
| Synonimy | |
|
|
Owsik ludzki (Enterobius vermicularis, syn. Oxyuris vermicularis, w okresie oświecenia owsiki nazywano rupiami) jest robakiem pasożytniczym należącym do typu nicieni barwy białawej. Osiąga rozmiary: samica ok. 1 cm, a samiec 3 milimetrów. Pasożytuje on wyłącznie w organizmie człowieka, w jego jelicie grubym, wyrostku robaczkowym oraz końcowym odcinku jelita cienkiego. Żywi się wyssaną treścią oraz substancjami zawartymi w treści jelitowej. Samice żyją około 4 tygodni, a samce giną zaraz po zaplemnieniu.
W końcowym okresie życia w okolicy okołoodbytniczej samica składa 8000-12000 jaj, zawierających larwy pasożyta. W ciągu 4-8 godzin larwy osiągają zdolność inwazyjną.[1]
Działanie chorobotwórcze[edytuj | edytuj kod]
Osobny artykuł: Enterobius vermicularis wywołuje chorobę zwaną owsicą. Przebieg owsicy zależy od liczby pasożytów i odporności żywiciela. Chore dzieci z powodu silnego swędzenia w okolicy odbytu, źle sypiają. Owsicy towarzyszą m.in. bóle brzucha, zaburzenia wypróżniania, nudności, zapalenie skóry, wysypka. Przy nasilonej infestacji, owsica może doprowadzić do poważnych zahamowań rozwoju fizycznego i psychicznego. Powszechny we wszystkich strefach klimatycznych, lecz najliczniejszy w klimacie umiarkowanym.
Przypisy
- ↑ R. Kadłubowski, A. Kurnatowska (red): Zarys parazytologii lekarskiej : podręcznik dla studentów. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999. ISBN 83-200-2316-5
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Parazytologia i akaroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 251-254. ISBN 83-01-13804-1.
