Przejdź do zawartości

Ołeh Tiahnybok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ołeh Tiahnybok
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1968
Lwów

Zawód, zajęcie

polityk

Partia

Ogólnoukraińskie Zjednoczenie „Swoboda”

Strona internetowa
Ołeh Tiahnybok (pierwszy z prawej) i duchowni ukraińscy stojący na tle czerwono-czarnych flag UPA (2014)

Ołeh Jarosławowycz Tiahnybok, ukr. Олег Ярославович Тягнибок (ur. 7 listopada 1968 we Lwowie[1]) – ukraiński polityk, działacz nacjonalistyczny, lider Ogólnoukraińskiego Zjednoczenia „Swoboda”, poseł do Rady Najwyższej III, IV i VII kadencji, kandydat w wyborach prezydenckich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1993 ukończył studia medyczne w Lwowskim Państwowym Instytucie Medycznym, a w 1999 studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. W pierwszej połowie lat 90. pracował jako lekarz, później koncentrował się na działalności politycznej. Był etatowym działaczem nacjonalistycznego ugrupowania działającego pod nazwą Socjal-Narodowa Partia Ukrainy (SNPU). W latach 1994–1998 zasiadał w Lwowskiej Radzie Obwodowej[1].

W wyborach w 1998 uzyskał mandat posła do Rady Najwyższej III kadencji w jednym z okręgów jednomandatowych, od 2001 wchodził w skład frakcji Ukraińskiej Partii Ludowej. W 2002 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję jako kandydat zorganizowanego przez Wiktora Juszczenkę Bloku Nasza Ukraina[1]. W 2004 został usunięty z klubu parlamentarnego tej koalicji. Doszło do tego, gdy podczas publicznego przemówienia gloryfikował UPA, określając ją jako organizację walczącą jego zdaniem z „żydostwem i innym plugastwem”[2].

W tym samym roku stanął na czele Ogólnoukraińskiego Zjednoczenia „Swoboda”[3], powstałego z przekształcenia SNPU. W 2006 znalazł się poza ukraińskim parlamentem. Powrócił w tymże roku w skład Lwowskiej Rady Obwodowej, mandat utrzymując także w 2010[4]. Kandydował w wyborach prezydenckich w 2010, przegrał w pierwszej turze głosowania, zajmując 8. miejsce z wynikiem 1,43% głosów[5]. Również w 2010 jego nacjonalistyczna partia Ogólnoukraińskie Zjednoczenie „Swoboda” wygrała wybory regionalne w obwodach w zachodniej części Ukrainy. W swoim powyborczym wystąpieniu polityk ogłosił, że będzie starał się o rozszerzenie granic państwa ukraińskiego, uznając aktualne za „niesprawiedliwe”[6].

W 2012 został członkiem honorowym klubu hokejowego Winnyćki Hajdamaky z siedzibą w Winnicy[7]. W tym samym roku amerykańskie Centrum Szymona Wiesenthala ulokowało Swobodę wraz z imiennie wymienionym jej liderem na 5. miejscu rankingu organizacji lub osób używających retoryki antysemickiej[2][8].

W wyborach w 2012 Swoboda przekroczyła próg wyborczy, dzięki czemu Ołeh Tiahnybok powrócił w skład Rady Najwyższej[1]. Na przełomie 2013/2014 był jednym z liderów opozycji w trakcie wydarzeń Euromajdanu, po których jego ugrupowanie dołączyło do rządu Arsenija Jaceniuka. Polityk w 2014 ponownie wziął udział w wyborach prezydenckich. Otrzymał wówczas poparcie 1,16% głosujących, zajmując 10. miejsce[9]. W tym samym roku Swoboda nie przekroczyła wyborczego progu do ukraińskiego parlamentu.

Ołeh Tiahnybok jest żonaty, ma dwie córki i syna[1]. Brat Andrija Tiahnyboka, również polityka.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
  2. a b Mirosław Czech. Drugie życie prawdziwych patriotów. „Gazeta Wyborcza”, s. 26–27, 11–12 stycznia 2014. 
  3. Тягнибок Олег. liga.net. [dostęp 2018-12-25]. (ros.).
  4. Serwis CVK – Wybory 2010. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
  5. Serwis CVK – Wybory 2010. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
  6. Eugeniusz Tuzow-Lubański. Terytorialne apetyty Tiahnyboka. „Myśl Polska”. Nr 47–48, 21–28 listopada 2010. 
  7. У Вінниці вдруге відбувся хокейний турнір на Кубок „Свободи”. svoboda.org.ua, 21 maja 2012. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
  8. 2012 Top Ten Anti-Semitic/Anti-Israel Slurs. wiesenthal.com, 2012. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).
  9. Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]