Państwowa Rada Rolnicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Państwowa Rada Rolnicza – organ doradczy i opiniodawczy Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych, powołany w celu utworzenia stałej reprezentacji interesów rolniczych, wyłoniony z organizacji samorządu rolniczego.

Powołanie Rady[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1925 r. o Państwowej Radzie Rolniczej ustanowiono Radę[1][2]. Rada powstała w miejsce zniesionego reskryptu Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego w przedmiocie utworzenia Państwowej Rady Rolniczej przy Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Koronnych oraz rozporządzenie Ministra b. Dzielnicy Pruskiej o utworzeniu Rady Rolniczej przy Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej z 1920 r[1].

Wykonanie ustawy powierzono Ministrowi Rolnictwa I Dóbr Państwowych.

Skład Rady[edytuj | edytuj kod]

Państwowa Rada Rolnicza składała się z przedstawicieli:

Sposób wyboru członków Rady[edytuj | edytuj kod]

Wybór rady odbywał się w kolejności ustalonej przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych w następujący sposób:

  • z jednego przedstawiciela średniego szkolnictwa rolniczego oraz czterech przedstawicieli niższego szkolnictwa rolniczego,
  • przedstawicieli izb rolniczych, delegowanych przez Izby: poznańską, pomorską i śląską;
  • z przedstawicieli najważniejszych organizacji społecznych, czynnych na obszarach, nieobjętych działalnością izb rolniczych i działających w zakresie spraw, należących do kompetencji Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych,
  • z członków mianowanych przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych spośród wybitnych specjalistów w dziedzinach należących do zakresu działania Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych,

Ogólna liczba członków Państwowej Rady Rolniczej nie przekraczała 50 osób.

Głos doradczy w pracy Rady[edytuj | edytuj kod]

Z głosem doradczym w pracach Państwowej Rady Rolniczej brali udział:

  • przedstawiciel Ministra Reform Rolnych;
  • przedstawiciele innych władz i urzędów, każdorazowo delegowany przez te władze i urzędy na zaproszenie Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych;
  • urzędnicy Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych delegowani przez Ministra;
  • rzeczoznawcy powoływani przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Uprawnienia Rady[edytuj | edytuj kod]

Państwowa Rada Rolnicza wydawała opinię we wszystkich sprawach należących do zakresu działania Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Wydawanie opinii następowało:

  • z inicjatywy Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych,
  • na wniosek członków Państwowej Rady Rolniczej, złożony zgodnie z regulaminem Rady.

Rodzaje komisji Rady[edytuj | edytuj kod]

W ramach Rady występowały następujące komisje:

  • komisja stała,
  • komisja czasowa,
  • komisja specjalna.

Komisja stała Rady powoływana była dla najważniejszych spraw wchodzących w zakres kompetencji Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Komisje czasowe i specjalne wyłaniane były dla spraw bieżących i nadzwyczajnych.

W pracach komisji z głosem stanowiącym brali udział;

  • członkowie Państwowej Rady Rolniczej z ramach wyboru plenarnego,
  • rzeczoznawcy powoływani stale lub czasowo przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych do współpracy w komisjach z grona specjalistów z dziedziny, będącej przedmiotem obrad komisji,
  • urzędnicy Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych, nie mianowani przez Ministra rzeczoznawcami;
  • przedstawiciele innych władz i urzędów delegowani na zaproszenie Ministra Rolnictwa Dóbr Państwowych.

Kadencja Państwowej Rady Rolniczej trwała 2 lata.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ustawa z dnia 17 marca 1925 r. o Państwowej Radzie Rolniczej. Dz.U. z 1925 r. nr 41, poz. 278.
  2. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 20 grudnia 1926 r. w sprawie zmiany ustawy z dnia 17 marca 1925 r. o Państwowej Radzie Rolniczej. Dz.U. z 1926 r. nr 127, poz. 737.