Przejdź do zawartości

Pajęczynowiec drobnozarodnikowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pajęczynowiec drobnozarodnikowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieprznikowce

Rodzina

pajęczynowcowate

Rodzaj

pajęczynowiec

Gatunek

pajęczynowiec drobnozarodnikowy

Nazwa systematyczna
Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk
Medded. Nedl. Mycol. Ver. 18-20: 117 (1931)

Pajęczynowiec drobnozarodnikowy (Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk) – gatunek grzybów z rodziny pajęczynowcowatych (Botryobasidiaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1907 r. Höhnell i L. Litschauer nadając mu nazwę Corticium subcoronatum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1931 r. Marinus Anton Donk[1].

Synonimy[2]

  • Botryobasidium subcoronatum var. crassisporum Dhingra 2005
  • Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk 1931 var. subcoronatum
  • Corticium subcoronatum Höhn. & Litsch. 1907
  • Pellicularia subcoronata (Höhn. & Litsch.) D.P. Rogers 1943

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Owocnik

Grzyb poliporoidalny o owocniku rozpostartym, cienkim, początkowo siatkowatym, pajęczynowatym i białawym, potem coraz bardziej gęstym, wojłokowatym o barwie kremowej, żółtawej, w końcu ochrowej. Bez zapachu[4].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny. Strzępki luźno splecione ze sprzążkami na wszystkich septach, gęsto rozgałęzione, o średnicy 7–10 μm. Podstawki początkowo zaokrąglone lub elipsoidalne, potem w przybliżeniu cylindryczne, mniej lub bardziej ściśnięte, o rozmiarach 20-25 (-30) × 9/7 μm, najczęściej z 6 sterygmami. Zarodniki gładkie, łódkowate z wyraźnym szczytem, o rozmiarach 6-7,5 × 2,5–3 μm[4].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Znane jest jego występowanie w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Europie, Australii i Nowej Zelandii, Maroku. W Europie pospolity i szeroko rozprzestrzeniony[5]. W Polsce według W. Wojewody raczej pospolity[3], według badań mykologicznych przeprowadzonych w Kaszubskim Parku Krajobrazowym jest jednym z najbardziej pospolitych w nim grzybów afylloforoidalnych[6].

Saprotrof żyjący w różnego typu biotopach na martwym drewnie wielu gatunków drzew i krzewów, zarówno iglastych, jak liściastych[3][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2017-10-31]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c Mycobank. Botryobasidium subcoronatum. [dostęp 2017-10-31].
  5. Discover Life Maps. [dostęp 2016-10-30].
  6. Dariusz Karasiński. Grzyby afylloforoidalne Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Acta Botanica Cassubica Monographiae. Tom 1. Charakterystyka mykobioty. Gdańsk 2016.