Pajęczynowiec tępozarodnikowy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pajęczynowiec tępozarodnikowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Botryobasidium obtusisporum J. Erikss. Symb. bot. Upsal. 16(no. 1): 57 (1958) | |
Pajęczynowiec tępozarodnikowy (Botryobasidium obtusisporum J. Erikss.) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1958 r. John Eriksson na zbutwiałym drewnie sosny[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Owocnik jednoroczny, rozpostarty, błonkowy, bardzo cienki, poniżej 1 mm, w stanie świeżym bez zapachu i bez smaku. Hymenofor gładki, blado płowożółty do blado ochrowego po wysuszeniu. Obrzeże nieokreślone. System strzępkowy monomityczny; strzępki generatywne bez sprzążek, IKI–, CB+. Strzępki w subikulum szkliste, grube, gładkie, słabo rozgałęzione, luźno splątane, o średnicy 7–11 μm. Strzępki w subhymenium szkliste, cienkościenne, często rozgałęzione, luźno splecione, o średnicy 4–6 μm. Cystyd i cystydioli brak. Podstawki zaokrąglone, dojrzałe beczkowate, cienkie, z podstawową prostą przegrodą i czterema do sześcioma sterygmami, 12–16 × 8–9 μm. Bazydiole kształtem zbliżone do podstawek, ale nieco mniejsze. Bazydiospory skośnie jajowate, z tępymi końcami, szkliste, cienkościenne, gładkie, IKI–, CB+ (7–)7,1–10 × 4–5,2 μm, L = 8,15 μm, W = 4,73 μm, Q = 1,72 (n = 30/1)[3].
Botryobasidium obtusisporum jest blisko spokrewniony z Botryobaidium botryosum, jednak ten ostatni gatunek ma hymenofor oliwkowy i podstawki łódeczkowate[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie pajęczynowca tępozarodnikowego na nielicznych stanowiskach w Ameryce Północnej (USA, Kanada), w południowej części Ameryki Południowej i na wielu stanowiskach w Europie, najliczniej na Półwyspie Skandynawskim[4]. W Polsce znany na nielicznych stanowiskach[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-11-07].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Hong-Xia Xiong, Yu-Cheng Dai, Two species of Botryobasidium (Basidiomycota, Aphyllophorales) new to China, „Fung. Sci.”, 22 (3, 4), 2007, s. 91–95.
- ↑ Występowanie ''Botryobasidium obtusisporum'' na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-11-07].