Pangeneza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pangeneza (gr. pan 'wszech' i génesis 'narodzenie, pochodzenie') – hipoteza w biologii rozwoju zaproponowana przez Hipokratesa, a wykorzystywana przez Karola Darwina do wytłumaczenia uznawanej przez siebie zasady dziedziczenia cech nabytych. Zakładała ona, że komórki wszystkich narządów i tkanek wytwarzają drobniutkie kopie lub zaczątki (gemmule), następnie wydzielane do krwiobiegu i transportowane do gruczołów płciowych, gdzie następowało na ich bazie formowanie gamet[1][2].

Według teorii dziedziczności Hugo de Vriesa w substancji jądrowej komórek znajdują się specyficzne ciałka (pangeny), które decydują o właściwościach komórek[1].

Niektórzy uważają tę hipotezę za odmianę preformacji.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b SJP PWN ↓, Pangeneza.
  2. Witold Doroszewski ↓, Pangeneza.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]