Papier, kamień, nożyce
 |
 |
|
| Papier, kamień, nożyce – papier owija kamień, kamień tępi nożyce, nożyce tną papier. | ||
Papier, kamień, nożyce – gra towarzyska dla dwóch lub więcej osób, będąca uproszczoną wersją mory. W „papier, kamień, nożyce” gra się, używając dłoni graczy.
Zasady[edytuj | edytuj kod]
Gra składa się z kolejnych tur. W każdej turze obydwaj gracze, na umówiony sygnał, szybko wystawiają przed siebie dłoń, pokazującą symbol papieru, kamienia lub nożyc. Gracz, który pokazał silniejszy symbol, otrzymuje jeden punkt. W przypadku pokazania dwóch takich samych symboli następuje remis – punktu brak. Oto hierarchia symboli:
- nożyce są silniejsze od papieru, ponieważ go tną,
- kamień jest silniejszy od nożyc, ponieważ je tępi,
- papier jest silniejszy od kamienia, ponieważ go owija.
Gracz, który pierwszy uzyska umówioną wcześniej liczbę punktów, wygrywa partię.
Formalna analiza[edytuj | edytuj kod]
Formalnie, papier, kamień, nożyce można rozważać jako grę o sumie zerowej. Przykładowe wyniki w grze przedstawia poniższa tabela, gdzie (1,-1) oznacza zwycięstwo gracza A i przegraną gracza B (–1,1) oznacza zwycięstwo gracza B i przegraną gracza A, a (0,0) oznacza remis.
| Gracz A / Gracz B | Papier | Kamień | Nożyce |
|---|---|---|---|
| Papier | (0,0) | (1,–1) | (–1,1) |
| Kamień | (–1,1) | (0,0) | (1,–1) |
| Nożyce | (1,–1) | (–1,1) | (0,0) |
Gra w papier, kamień, nożyce nie posiada równowagi Nasha w strategiach czystych. Znając deterministyczną strategię przeciwnika i grając optymalnie, każdy z graczy może zapewnić sobie zwycięstwo.
Gra w papier, kamień, nożyce posiada jednak równowagę Nasha w strategiach mieszanych. Ma to miejsce wówczas, gdy każdy z graczy randomizuje, wybierając każdą z dostępnych mu opcji z jednakowym prawdopodobieństwem 1/3.
Historia[edytuj | edytuj kod]
,_Japanese_rock-paper-scissors_variant,_from_the_Kensarae_sumai_zue_(1809).jpg)
Gra została wynaleziona w Japonii pod koniec XIX w. pod nazwą Jan-ken-pon (jap. じゃんけんぽん) lub bardziej potoczną nazwą janken (jap. じゃんけん) i rozpowszechniona po świecie w XX w. Pochodzenie nazwy nie jest znane.
Papier, kamień, nożyce, jaszczurka, Spock[edytuj | edytuj kod]
Odmiana gry, która poza standardowymi trzema gestami występuje jaszczurka (palce złożone w symbol przypominające jaszczurczy pysk) oraz Spock formowany przez charakterystyczny salut wolkański z filmów serii Star Trek (mały i serdeczny palec oddzielone od środkowego i wskazującego). Gra została wymyślona przez Sama Kassa i Kerena Bryla[1]. Spopularyzowana[2] została przez serial Teoria wielkiego podrywu – zwłaszcza odcinek ósmy sezonu drugiego: The Lizard-Spock Expansion, który jest grze poświęcony[3]. Sheldon Cooper gra w nią z doktorem Koothrappalim, stale remisując na figurze Spocka. Gra lub jej reguły pojawiają się także w odcinku 20. tego sezonu, oraz w odcinku 17. sezonu piątego[4].
Zasady[edytuj | edytuj kod]
Gracze na umówiony sygnał wyciągają przed siebie dłonie, pokazując jeden z pięciu symboli. Wygrywa ten, który pokazał silniejszy. W przypadku pokazania tych samych symboli następuje remis. Między symbolami zachodzą następujące relacje[1][5]:
- kamień tępi nożyce,
- nożyce tną papier,
- papier zakrywa kamień,
- kamień zgniata jaszczurkę,
- jaszczurka truje Spocka,
- Spock niszczy nożyce,
- nożyce dekapitują jaszczurkę,
- jaszczurka zjada papier,
- papier obala Spocka,
- Spock dezintegruje kamień.
Symbole tworzą dziesięć par. Każdy z symboli występuje w czterech parach, przy czym wygrywa w dwóch i przegrywa w pozostałych dwóch[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rock Paper Scissors Spock Lizard. samkass.com. [dostęp 2015-11-06]. (ang.).
- ↑ John Hickman: Rock, paper, scissors, lizard, Spock… and global warming policy choice. thespacereview.com. [dostęp 2016-05-26]. (ang.).
- ↑ The Lizard-Spock Expansion w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Rock-paper-scissors-lizard-Spock. [dostęp 2016-05-26].
- ↑ The Lizard-Spock Expansion. Quotes. IMDb. [dostęp 2016-05-26]. (ang.).
- ↑ How to Play Rock Paper Scissors Lizard Spock. wikihow.com. [dostęp 2016-05-26]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lech Pijanowski, Skarbnica gier, Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1981, ISBN 83-203-0092-4, OCLC 830205881.