Parafia Matki Bożej Bolesnej w Czeladzi
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Kościuszki 5 |
| Data powołania |
24 stycznia 1937 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
ks. Józef Handerek |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
Pierwsza niedziela po 15 września |
Położenie na mapie Czeladzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu będzińskiego  | |
 50°18′11,46″N 19°05′31,39″E/50,303183 19,092053
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Matki Bożej Bolesnej w Czeladzi-Piaskach – rzymskokatolicka parafia należy do dekanatu czeladzkiego, w diecezji sosnowieckiej. Erygowana w 1937 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1860 roku rozpoczęto na tym terenie poszukiwanie węgla. Po 1867 roku Niemcy uruchomili pierwszy szyb wydobywczy, a w 1869 roku kopalnię „Piaski” kupili Francuzi i nazwali ją „Czeladź”. W latach 1882–1885 wybudowano pierwsze osiedle górnicze.
Piaski początkowo należały do parafii Świętej Trójcy w Będzinie. W 1907 roku z inicjatywy dyrektora kopalni inż. Wiktora Vianney'a, rozpoczęto odprawiać nabożeństwa, w przybudówce Domu Zbornego - kaplicy z figurą św. Barbary. W 1912 roku przybył ks. Zygmunt Boratyński, którego staraniem Piaski zostały przyłączone do parafii czeladzkiej. W 1916 roku przybył ks. prał. Jerzy Imiela.
W latach 1922–1924 w Czeladzi-Piaskach staraniem ks. prał. Jerzego Imieli, zbudowano kościół z fundacji francuskiego Towarzystwa Bezimiennego Kopalń „Czeladź” oraz pracowników kopalni „Czeladź”. W 1924 roku bp kielecki Augustyn Łosiński poświęcił kościół pw. Matki Bożej Bolesnej.
24 stycznia 1937 roku dekretem bpa częstochowskiego Teodora Kubiny została erygowana parafia, z wydzielonego terytorium parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika[1]. 1 września 1957 roku odbyła się konsekracja kościoła, której dokonał bp Zdzisław Goliński.
Od 1986 roku w parafii rozwija się kult św. Jana Vianney'a. 25 marca 1992 roku parafia weszła w skład nowej diecezji sosnowieckiej. 3 maja 2015 roku bp Grzegorz Kaszak ustanowił Sanktuarium św. Jana Vianney'a[2][3].
Na terenie parafii jest 5 678 wiernych.
- Proboszczowie parafii:
- 1937–1941. ks. prał. Jerzy Imiela[4].
- 1941–1945. ks. Stanisław Rychlewski.
- 1945–1948. ks. Marian Wróbel.
- 1948–1989. ks. Stanisław Łopaciński.
- 1989–2008. ks. kan. Tadeusz Stępień.
- 2008–2009. ks. kan. Jan Ćwikła.
- 2009– nadal ks. Józef Handerek.
Terytorium parafii[edytuj | edytuj kod]
Ulice: Bema, Betonowa, Borowa, Broniewskiego, Brzechwy, Francuska, Harcerska, Kościuszki, Krakowska, Krzywa, Lwowska, Mickiewicza, Nowopogońska (nr parzyste do 100, nieparzyste od ul. Wiejskiej do 97), Piastowska, Poniatowskiego, Pusta, Pułaskiego, Sikorskiego, Sułkowskiego, Stalowa, Staropogońska, Szybikowa, 3 Kwietnia, 3 Szyb, Trznadla, Warszawska, Wiejska (nr nieparzyste), Wojciechowskiego, Zwycięstwa, Żeromskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 29.
- ↑ Historia
- ↑ Z inspiracji Vianney'a [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”, Niedziela sosnowiecka 31/2009.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilic Cleri Saecularis et Regularis Dioecesis Częstochoviensis pro Anno Domini 1937 (s. 43) (łac.) [dostęp 2023-05-25]