Parafia św. Rocha w Boryni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Rocha w Boryni
Państwo

 Ukraina

Siedziba

Borynia

Adres

ul. Iwana Franki 225, Borynia

Data powołania

1939

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

lwowska

Dekanat

Sambor

kościół

kościół św. Rocha w Boryni

Proboszcz

ks. Andrzej Hano[1]

Wezwanie

św. Roch

Wspomnienie liturgiczne

16 sierpnia

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Rocha w Boryni”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Rocha w Boryni”
Ziemia49°04′N 22°59′E/49,066667 22,983333

Parafia św. Rocha w Boryni – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezji lwowskiej w dekanacie Sambor, na Ukrainie.

Przy parafii nie rezyduje obecnie żaden duchowny. Obsługiwana jest ona przez księdza z parafii Wniebowzięcia NMP w Turce.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś należała wcześniej do parafii w Turce. Kościół rzymskokatolicki w Boryni poświęcono w 1879. Wybudowano go ze składek społeczeństwa, w tym cesarza austriackiego Franciszka Józefa I, który przekazał na ten cel 300 złr. Taką samą kwotą wsparł budowę Wydział Krajowy[2]. Parafię erygowano w 1939.

Przed II wojną światową parafia znajdowała się w dekanacie Sambor diecezji przemyskiej. Po niepowodzeniu kampanii wrześniowej proboszcz Boryni ks. Bronisław Bieszczad, jako kapelan pomocniczy kompanii KOP Sianki, przekroczył z wojskiem granicę z Węgrami. W 1939 żołnierze sowieccy zdewastowali należącą do boryńskiej parafii kaplicę w Siankach oraz sprofanowali pochowane w niej zwłoki[3].

Po II wojnie światowej Borynia znalazła się w granicach ZSRS. Komunistyczne władze urządziły w kościele magazyn kołchozowy, a w 1965 budynek został zniszczony. Po upadku ZSRS miejscowi katolicy wznieśli drewnianą kaplicę. W latach 2006–2013 zbudowano murowany kościół na fundamentach poprzedniej świątyni. 17 sierpnia 2013 konsekrował go arcybiskup lwowski Mieczysław Mokrzycki[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. proboszcz turecki
  2. Borynia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 332.
  3. ks. Sławomir Zych: Diecezja przemyska obrządku łacińskiego w warunkach okupacji niemieckiej i sowieckiej 1939-1944/1945. Przemyśl: Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 2011. ISBN 978-83-88522-76-5.
  4. Nowy kościół w Boryni

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]