Parafia św. Sergiusza z Radoneża i św. Wigora z Bayeux w Colombelles
 Cerkiew parafialna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Siedziba | |
| Adres |
rue Raspail |
| Data powołania |
1925 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Eparchia |
Arcybiskupstwo Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej |
| Dekanat | |
| Cerkiew | |
| Proboszcz |
ks. Jean Drancourt |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
25 września |
Położenie na mapie Normandii  | |
Położenie na mapie Francji  | |
 49°11′59,60″N 0°18′32,65″W/49,199889 -0,309069
| |
| Strona internetowa | |
Parafia św. Sergiusza z Radoneża i św. Wigora z Bayeux – parafia prawosławna w dekanacie Bretanii Arcybiskupstwa Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej Patriarchatu Moskiewskiego w Colombelles[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstanie parafii było związane z napływem w okolice Colombelles siły roboczej z Europy Wschodniej, jaki miał miejsce na początku XX wieku. Robotnicy narodowości rosyjskiej, ukraińskiej i białoruskiej byli wyznania prawosławnego. Ich liczba gwałtownie wzrosła po 1920. Wówczas w okolicach Colombelles urządzony został tymczasowy obóz internowania dla rosyjskich oficerów i żołnierzy, którzy po przegranej przez białych wojnie domowej uciekli z Rosji. Wśród nich była szczególnie liczna grupa dawnych członków Armii Wrangla oraz cywile, którzy razem z nimi ewakuowali się z Sewastopola. Po likwidacji obozu wielu przebywających w nim dawniej Rosjan podjęło pracę w lokalnym przemyśle ciężkim, powiększając liczbę zatrudnionych w nim prawosławnych robotników. Przed 1939 stanowili oni 1/3 wszystkich zatrudnionych.
W latach 20. XX wieku w Colombelles w najważniejsze święta prawosławia zaczęli pojawiać się kapłani Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, były odprawiane nabożeństwa. Z inicjatywy tych księży w 1925 powołana została parafia, której patronem został św. Sergiusz z Radoneża, patron Rusi. Proboszczowie parafii w tym okresie zmieniali się bardzo często. W tym samym roku parafia uzyskała wolno stojącą cerkiew, wybudowaną z prywatnych darów. W 1926 jeszcze niedokończoną cerkiew poświęcił metropolita Eulogiusz (Gieorgijewski). Budynek był gotowy w 1930 i został wykonany w stylu staroruskim.
Przy cerkwi działał rosyjski ośrodek kulturalny z biblioteką. Językiem liturgicznym parafii był cerkiewnosłowiański. Wśród wiernych byli również dawni wierni greckokatoliccy, którzy przeszli na prawosławie z powodu braku swojej cerkwi.
Po II wojnie światowej skład parafii uległ poważnym zmianom. Wielu Rosjan wyjechało z Europy, pojawili się natomiast nowi emigranci z krajów Bloku Wschodniego. Cerkiew została poważnie uszkodzona w czasie działań wojennych. W czasie remontu pokryto ją nowym dachem, zamalowując dawne freski na sklepieniu. W 1944 biskup Włodzimierz (Tichonicki) dokonał rekonsekracji świątyni.
W latach 70. w parafii pojawili się pierwsi konwertyci narodowości francuskiej, zaś część drugiego pokolenia imigrantów z Rosji zatraciła umiejętność posługiwania się językiem rosyjskim. W związku z tym język francuski został językiem pomocniczym w liturgii. Początkowo nabożeństwa w tym języku odbywały się okazjonalnie, następnie raz w miesiącu, zaś od 1994 stał się pierwszym językiem parafii. Zachowano jednak rosyjskie zwyczaje liturgiczne, wykonywane są utwory muzyki cerkiewnej powstałe w Rosji. W tym samym roku drugim – obok św. Sergiusza – patronem parafii został św. Wigor z Bayeux, co miało podkreślać początkową jedność chrześcijaństwa wschodniego i zachodniego.
Nabożeństwa są celebrowane w języku francuskim, według kalendarza nowojuliańskiego[1].
Proboszczem jest ks. Jean Drancourt[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Paroisse Saint-Serge-de-Radonège et Saint-Vigor de Bayeux. archeveche.eu. [dostęp 2020-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-13)]. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marèse Drouin, Histoire de la paroisse orthodoxe saint Serge et saint Vigor et de la vie de sa communaute. exarchat.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-15)].