Przejdź do zawartości

Parafia Ewangelicko-Reformowana w Żychlinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Ewangelicko-Reformowana w Żychlinie
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Żychlin

Adres

ul. Parkowa 7
Żychlin, 62-571 Stare Miasto

Data powołania

1610

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Kościół Ewangelicko-Reformowany

Kościół

ewangelicko-reformowany

Pastor

ks. Tadeusz Jelinek

Położenie na mapie gminy Stare Miasto
Mapa konturowa gminy Stare Miasto, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Reformowana w Żychlinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Reformowana w Żychlinie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Reformowana w Żychlinie”
Położenie na mapie powiatu konińskiego
Mapa konturowa powiatu konińskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Reformowana w Żychlinie”
Ziemia52°10′39,0″N 18°15′47,8″E/52,177500 18,263278
Strona internetowa

Parafia ewangelicko-reformowana w Żychliniezbór ewangelicko-reformowany działający w Żychlinie. W 2018 liczył około 50 wiernych[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Jest to najstarsza parafia ewangelicko-reformowana w Polsce, funkcjonująca do dziś. Jej początki należy wiązać z ufundowaniem przez Piotra i Katarzynę Żychlińskich w 1610 r. drewnianego kościoła. W połowie XVIII w. dobra żychlińskie przeszły w posiadanie rodziny Bronikowskich, którzy stali się nowymi patronami zboru. Za ich czasów i w I połowie XIX w. zostały zbudowane wszystkie istniejące do dziś nieruchomości parafialne. W l. 1821-1822 wzniesiono nowy, murowany budynek kościoła oraz plebanię i dzwonnicę. Założono także nowy cmentarz ewangelicki[2].

Znajduje się tutaj zwarty, zabytkowy zespół architektoniczny, składający się z kościoła, dzwonnicy, cmentarza, plebanii i mauzoleum.

  • 1623-1632? Tobiasz Pubkiewicz (Pupkiewiez)
  • 1632-1633 Maciej Ambroski (Ambroscius) (1600-1646)
  • 1633-1634 Tobiasz Pubkiewicz, ponownie
  • 1634-1638? Szymon Orlicz (Akwila, Symeon Aquila)?
  • 1638-1641 Maciej (Mateusz) Sereniusz Chodowiecki (1583-1641)
  • 1641-1642 Jakub Gembicki (Gembicius) (-1645)
  • 1643-1644 Jan Sereniusz Chodowiecki (1610-1675)
  • 1645-1649 Tobiasz Pubkiewicz (-1649), po raz trzeci.
  • 1649-1650 Paweł Erast (Erastus) (-1650)
  • 1650-1656 Daniel Cefas (Cephas) (-1657?)
  • 1665-1670 Paweł Oniasz
  • 1673-1680 Andrzej Sitkowski (Sitcovius) (-ok. 1680)
  • 1680-1681? Krzysztof Bytner (Bythner, Bitner)
  • 1681?-1685? Andrzej Zugehor (Cugier, Attinentius) (zm. 1699)
  • 1685?-1698 Jan Zugehor (Cugier) (-1698)
  • 1699-1701 Krystian Gerson Tobian (-1710)
  • 1701-1727 Paweł Cassius (Kasjusz, Kassyusz) (1667-1727)
  • 1727-1736 Bogusław Mikołajewski (-1736)
  • 1736-1769 Joachim Samuel Majewski (zamordowany 1769)
  • 1769-1775 Chrystian Teofil Cassius (1740-1813) jako diakon
  • 1778-1789? Salomon Jakub Kaluski (ok. 1750-) jako diakon
  • 1789-1815 Jan Beniamin Borneman (1763-1828)
  • 1815-1867 Jan Jakub Scholtz (1789-1868)
  • 1868-1883 Karol Henkel (1841-1915)
  • 1884-1888 August Diehl (1837-1908), dojeżdżający z Warszawy
  • 1888-1905 Władysław Semadeni (1865-1930)
  • 1905-1910 Stefan Skierski (1873-1948), dojeżdżający z Zelowa
  • 1910-1918 Kazimierz Szefer (1861-1939), dojeżdżający z Sielca
  • 1918-1922 Stefan Skierski, dojeżdżający z Warszawy
  • 1923-1928 Kazimierz Ostachiewicz (1883-1952)
  • 1928-1929 Wilhelm Fibich (1887-po 1954), dojeżdżający z Zelowa
  • 1929-1932 Ludwik Zaunar (1896-1945), dojeżdżający z Łodzi
  • 1932-1934 Emil Jelinek (1905-1979), dojeżdżający z Warszawy
  • 1934-1936 Kazimierz Ostachiewicz, dojeżdżający z Warszawy
  • 1936-1939 Emil Jelinek, dojeżdżający z Warszawy
  • 1991-1998 Roman Lipiński (1946-)
  • 1998 – Tadeusz Jelinek (1966-)

Lapidarium

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie przykościelnym w latach 1985-1991 zostało urządzone lapidarium, w którym zgromadzono prawie 70 nagrobków i płyt epitafijnych. Najstarsza płyta nagrobna pochodzi z dawnego cmentarza ewangelickiego w Łagiewnikach koło Gniezna, z miejsca pochówku kalwinisty o nazwisku Latalski, zmarłego w 1565 r. Wśród zgromadzonych zabytków znajdują się również płyty upamiętniające m.in. Szkotów. Szkockie płyty pochodzą z ewangelickiego kościoła w Wielkanocy koło Miechowa. Po upadku zboru w Wielkanocy znajdujące się tam nagrobki i epitafia przewieziono do zboru kalwińskiego w Sielcu koło Staszowa, gdzie w latach 60. XX wieku zostały zdewastowane. Uratowane pozostałości przewieziono do Żychlina. Epitafia Szkotów są cennymi zabytkami upamiętniającymi szkocką imigrację. Na każdej płycie epitafijnej wyryty jest herb zmarłej osoby, który – jak wszystkie pozostałe – znajduje się w „Public Register of All Arms and Bearings in Scotland”, czyli w spisie oficjalnie zatwierdzonych herbów szkockich.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. LM Extra. Jedno miasto, wiele wyznań. Szukając tego, co łączy. Portal Wielkopolski Wschodniej LM.pl, 1 kwietnia 2018. [dostęp 2020-05-04].
  2. a b Historia - Parafia Ewangelicko-Reformowana w Żychlinie [online], reformowani.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  3. Krzysztof Gorczyca, Żychlin pod Koninem, Warszawa 1996.
  4. Kazimierz Bem, Słownik biograficzny duchownych ewangelicko-reformowanych…, Warszawa 2015.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]