Pasmo Niegowonicko-Smoleńskie
Pasmo Niegowonicko-Smoleńskie – pasmo wzniesień w południowej części Wyżyny Częstochowskiej[1]. Nie jest to oddzielna jednostka geograficzna, lecz używany w opracowaniach krajoznawczych termin dla określenia wyróżniających się w krajobrazie wzgórz między miejscowościami Niegowonice i Smoleń[2]. W regionalizacji geograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego odpowiada on w przybliżeniu Wyżynie Ryczowskiej[3].
Pasmo ciągnie się równoleżnikowo na długości około 22 km i ma szerokość około 5-8 km. W jego obrębie znajdują się liczne wzgórza, w tym najwyższe na całej Wyżynie Częstochowskiej – Góra Janowskiego (504 m) na Podzamczu. Zbudowane jest z wapieni przykrytych osadami czwartorzędowymi: gliny zwietrzelinowe, piaski fluwioglacjalne, piaski eoliczne, lessy, osady jeziorne, osady rzeczne. W wielu miejscach, zwłaszcza na grzbietach wzgórz, spod osadów odsłaniają się wapienne skały i całe grupy skał, czasami tworzące skalne mury i baszty. Liczne z nich są obiektem wspinaczki skalnej. Wspinacze zaliczają je do tzw. Ryczowskiego Mikroregionu Skałkowego. W skałach dobrze rozwinięta jest rzeźba krasowa, w wyniku której powstały liczne jaskinie i schroniska. Charakterystyczne dla podłoża wapiennego jest występowanie suchych dolin i wąwozów – typowym ich przykładem jest Dolina Wodącej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2018-06-13].
- ↑ a b Dariusz Kmiotek: Pasmo Smoleńsko-Niegowonickie. Dąbrowa Górnicza: Dikappa, 2007. ISBN 83-921782-9-7.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.