Passiflora subpurpurea

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Passiflora subpurpurea
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

Passiflora subpurpurea

Nazwa systematyczna
Passiflora subpurpurea P. Jørg. & Holm-Niels.
Nordic J. Bot. 7(2): 131, f. 3 1987[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Passiflora subpurpurea P. Jørg. & Holm-Niels. – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie w Andach w Ekwadorze[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie endemicznie w Andach w Ekwadorze w prowincjach Bolívar oraz Chimborazo[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zdrewniałe, trwałe, owłosione liany[5].
Liście
Potrójnie klapowane. Mają 6,3-11,8 cm długości oraz 4,3–9,2 cm szerokości. Całobrzegie, z ostrym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 20–30 mm. Przylistki są owalne o długości 6–12 mm[5].
Kwiaty
Pojedyncze lub zebrane w parach. Działki kielicha są podłużnie owalne, mają 1,9 cm długości. Płatki są lancetowate, mają 1,4 cm długości[5].
Owoce
Mają prawie kulisty kształt. Mają 1,7–2,1 cm długości i 1,4–1,8 cm średnicy. Są żółtopomarańczowe[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje w niższym lesie andyjskim na wysokości 1660–2000 m n.p.m. Gatunek jest znany z dwóch subpopulacji[a]. Pierwsza znajduje się niedaleko Balsapampy, a druga w pobliżu miasta Huigra[4].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Niszczenie siedlisk jest jedynym zagrożeniem[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. Passiflora subpurpurea P. Jørg. & Holm-Niels.. The Plant List. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  4. a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora subpurpurea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-11] (ang.).
  5. a b c d Passiflora subpurpurea. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).