Przejdź do zawartości

Pat O’Connor (kierowca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pat O’Connor
Imię i nazwisko

Patrick O’Connor

Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

9 października 1928
North Vernon

Data i miejsce śmierci

30 maja 1958
Indianapolis

Pat O’Connor, właśc. Patrick O’Connor (ur. 9 października 1928 w North Vernon, zm. 30 maja 1958 w Indianapolis) – amerykański kierowca wyścigowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1952–1958 wziął udział w 36 wyścigach zaliczanych do punktacji USAC National Championship. Wygrał dwa z nich (Darlington 1956 oraz Trenton 1957). Jedyne pole position w karierze zdobył do Indianapolis 500 w 1957 roku.

Zginął tragicznie w zbiorowym karambolu, wywołanym przez piruet startującego z drugiej pozycji Eda Elisiana, na pierwszym okrążeniu Indianapolis 500 w 1958 roku. O’Connor zderzył się z Jimmym Reece’em i wykonał salto w powietrzu, po którym jego samochód wylądował kołami do góry i stanął w płomieniach. Sekcja zwłok wykazała, że O’Connor doznał złamania karku i najprawdopodobniej zginął jeszcze przed wybuchem pożaru.

O’Connor był jednym z faworytów wyścigu. Cztery dni przed startem jego zdjęcie ukazało się na okładce magazynu „Sports Illustrated”.

Starty w Indianapolis 500

[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie starty O’Connor w Indianapolis 500 są zaliczane do punktacji mistrzostw świata Formuły 1.

Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
1954 Kurtis Kraft Offenhauser 12 21 Wypadek
1955 Kurtis Kraft Offenhauser 19 8
1956 Kurtis Kraft Offenhauser 3 18 Iskrownik
1957 Kurtis Kraft Offenhauser 1 8
1958 Kuzma Offenhauser 5 29 Śmiertelny wypadek

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]