Błonkowoszczek niepozorny
_J._Erikss_814115.jpg) Błonkowoszczek niepozorny na drewnie | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
błonkowoszczek niepozorny |
| Nazwa systematyczna | |
| Paullicorticium pearsonii (Bourdot) J. Erikss. Symb. bot. upsal. 16(no. 1): 67 (1958) | |
_J._Erikss_814120.jpg)
Błonkowoszczek niepozorny (Paullicorticium pearsonii (Bourdot) J. Erikss.) – gatunek grzybów z rodziny kolczakowatych (Hydnaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Paullicorticium, Hydnaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1921 r. Hubert Bourdot, nadając mu nazwę Corticium pearsonii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1958 r. John Eriksson[1].
- Ceratobasidium pearsonii (Bourdot) M.P. Christ. 1959
- Corticium pearsonii Bourdot 1921[2].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rozpostarty, przylegający do podłoża, o grubości do 50 μm. Powierzchnia hymenium od drobno oprószonej do bardziej ciągłej i gładkiej, lekko niebieskawo-szara, po wyschnięciu jasnobrązowo-szara. Brzeg niewyraźny[4].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny. Strzępki regularne, o szerokości 1,5–3 μm, z prostymi przegrodami, szkliste. Strzępki w subhymenium nieco niewyraźne, cienkościenne, strzępki w subikulum rzadkie, przeważnie rozgałęzione pod kątem prostym, z cienkimi lub pogrubionymi ścianami. Brak cystyd. Podstawki w stanie dojrzałym odwrotnie jajowate do gruszkowatych, młode maczugowate do skośno-stożkowych, o wymiarach 8–15×(4,5) 5–6,5 μm z 4–6 sterygmami o długości do 5 (8) μm. Bazydiospory wąsko łódkowate, często zakrzywione w widoku z boku, nieco bananowate lub lekko księżycowate, o wymiarach od (4,5) 5–6 (6,5) × 1,5–2,3 μm do (5) 5,5–8 (8,5)×1,6–2,5 (2,7) μm, Q = 2,5–3,5 (4), gładkie, cienkościenne, bez inkrustacji. Reakcje chemiczne: IKI–[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie Paullicorticium pearsonii tylko w Europie[5]. W Polsce do 2003 r. podano tylko dwa stanowiska: w Kotlinie Nowotarskiej i w Ojcowskim Parku Narodowym, obydwa podał W. Wojewoda. Według W. Wojewody częstość występowania tego gatunku w Polsce i stopień jego zagrożenia nie są znane[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-11-09] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-11-09] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Paullicorticium pearsonii [online], Crusts & Jells, kwiecień 2016 [dostęp 2022-11-09] (ang.).
- ↑ Występowanie Paullicorticium pearsonii na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-11-09] (ang.).