Przejdź do zawartości

Paweł Rybicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Rybicki
Data i miejsce urodzenia

30 września 1902
Janów Lwowski

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1988
Kraków

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1926
Uniwersytet Lwowski

Habilitacja

1946

Profesura

1972

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski
Uniwersytet Jagielloński

Paweł Rybicki (ur. 30 września 1902 w Janowie Lwowskim, zm. 15 lipca 1988 w Krakowie) – socjolog polski, historyk nauki, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Tadeusza (sędziego) i Zofii ze Smolków, młodszym bratem dramaturga i poety Andrzeja. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim, na którym w 1926 obronił doktorat. Uzupełniał studia w Kolonii i Paryżu, rozprawę habilitacyjną obronił w 1946. W latach 1934–1939 oraz 1945-1957 był dyrektorem Biblioteki Śląskiej w Katowicach. Po II wojnie światowej wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1957 został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1972 profesorem zwyczajnym. Był m.in. członkiem paryskiej Académie Internationale d'Histoire des Sciences.

W pracy naukowej zajmował się dziejami socjologii i nauki polskiej. Opublikował m.in. pracę Arystoteles. Początki i podstawy nauki o społeczeństwie (1963), Społeczeństwo miejskie, Warszawa 1972, PWN, Struktura społecznego świata, Warszawa 1979, PWN, opracował rozdział dotyczący Odrodzenia dla pracy zbiorowej Historia nauki polskiej (1970, tom I).

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 243, ISBN 978-83-233-4527-5.

Źródła

[edytuj | edytuj kod]