Pelargir
Pelargir (sin. Port królewskich statków[1], Dziedzina okrętów królewskich[2]; dosł. Ogrodzenie królewskich statków[3]) – miasto portowe ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Wspominają o nim bohaterowie Władcy Pierścieni. Informacje na temat historii tego miasta można znaleźć w Dodatkach do trzeciego tomu powieści oraz w Silmarillionie. Pelargir jest zaznaczony i podpisany na mapach Śródziemia dołączonych do Władcy Pierścieni[4].
Było miasto portowe w Gondorze, położone nad Ethir Anduin, w miejscu, gdzie Sirith wpada do Anduiny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pelargir był jednym z najstarszych ośrodków miejskich w Gondorze, założony w 2350 roku Drugiej Ery[5] przez Númenorejczyków. Był główną przystanią Wiernych w Śródziemiu i wielu z nich tam się osiedliło. Po Upadku Númenoru w 3319 roku DE właśnie tam wylądował Elendil z synami: Isildurem i Anárionem. Miasto weszło w skład Południowego Królestwa, po założeniu Królestw na Wygnaniu (Arnoru i Gondoru) w 3320 roku DE.
Król Eärnil I odbudował przystań przed 933 rokiem Trzeciej Ery, kiedy poprowadził zwycięską ofensywę na Umbar[6]. Od tamtej pory Pelargir był głównym portem Gondoru oraz bazą w morskich wyprawach Królów Żeglarzy. Podczas Waśni Rodzinnej był to najważniejszy ośrodek popierający Castamira Samozwańca, przez co w 1447 roku TE król Eldacar oblegał to miasto. W 1634 TE roku złupili je Korsarze z Umbaru i zabili króla Minardila.
Za rządów Namiestników Pelargir był głównym ośrodkiem prowincji Lebennin, choć jego portowe znaczenie zmalało, ze względu na osłabienie Gondoru.
Podczas Wojny o Pierścień Korsarze zdobyli miasto, lecz zostało ono wyzwolone przez Aragorna II i Armię Umarłych (13 marca 3019 roku)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tłumaczenie nazwy podano za: A. Kubala: Przewodnik po nazwach miejscowych Śródziemia czyli Tłumaczenie i etymologia nazw miejscowych Śródziemia Trzeciej i Czwartej Ery według J.R.R. Tolkiena. Warszawa: 2003, s. 110 (hasło Pelargir).
- ↑ Tłumaczenie podano za: J.R.R. Tolkien: Silmarillion. przeł. M. Skibniewska. 2004, s. 305 (indeks).
- ↑ Tłumaczenie podano za: R. Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: 2003, s. 214 (hasło Pelargir).
- ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. Warszawa: 2002, s. 539. ; J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 13.
- ↑ Wszystkie daty w tym artykule podano za: Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich). W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 470, 472-474, 488.
- ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni: Powrót Króla, Dodatek A. Warszawa: 1990, s. 417.
- ↑ Według Kalendarza Namiestników miesiąc ten zwał się Súlimë. Dokładne informacje o kalendarzach Śródziemia zawarte są w Dodatku D Kalendarz Shire’u.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.
- Akallabêth. W: John Ronald Reuel Tolkien: Silmarillion. przeł. Maria Skibniewska. Wyd. 10. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2004, s. 239-260. ISBN 83-241-1515-3.
- Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. przeł. Andrzej Kowalski, Tadeusz A. Olszański, Agnieszka Sylwanowicz. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2003. ISBN 83-241-0200-0.
- Arkadiusz Kubala: Przewodnik po nazwach miejscowych Śródziemia czyli Tłumaczenie i etymologia nazw miejscowych Śródziemia Trzeciej i Czwartej Ery według J.R.R. Tolkiena. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2003. ISBN 83-241-1143-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pelargir. Tolkien Gateway. [dostęp 2011-10-26]. (ang.).
- Pelargir. The Thain's Book. An encyclopedia of Middle-earth and Numenor. [dostęp 2011-10-26]. (ang.).
- Pelargir. Encyclopedia of Arda. [dostęp 2011-10-26]. (ang.).
- J.R.R. Tolkien: A Map of Gondor. [dostęp 2011-03-02]. (ang.). – mapa z zaznaczonym położeniem Pelargiru
- Matěj Čadi: Pelargir. [dostęp 2011-03-02]. (cz.).
- Sampsa Ilmari Rydman: Pelargir. [dostęp 2011-03-02]. (ang.). – plan miasta stworzony na potrzeby fińskiej gry fabularnej Lay of the Dead, opartej na Middle-earth Role Playing
