Arnor
| |||
Stolica | |||
---|---|---|---|
Ustrój polityczny | |||
Głowa państwa | |||
Założenie przez Elendila |
3320 DE | ||
Upadło |
1974 TE |
Arnor (sin. Królewski kraj) – państwo ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Zostało założone przez Elendila w 3320 roku Drugiej Ery, po zatopieniu Númenoru. Było starszym państwem Dúnedainów (powstało wcześniej, niż młodszy Gondor). Po śmierci Elendila królem Arnoru został jego syn, Isildur. W 2 roku Trzeciej Ery, gdy w bitwie na polach Gladden zginął Isildur wraz z trzema starszymi synami, tytuł królewski odziedziczył jego najmłodszy syn, Valandil. Odtąd panowała tu dynastia nazywana Linią Północną lub Linią Isildura.
- Osobny artykuł:
Za czasów największego rozkwitu granice Arnoru obejmowały cały obszar między rzekami Gwathló, Bruinen i Lhûn. Jego pierwszą stolicą było Annúminas.
W 861 roku Trzeciej Ery, po śmierci króla Eärendura, Arnor został podzielony w wyniku wojny domowej stoczonej między synami Eärendura na królestwa: Arthedainu (którego władca nadal tytułował się królem Arnoru i rządził z Fornostu), Cardolanu i Rhudauru. W 1349 roku Arthedain, wobec postępującego schyłku Cardolanu i Rhudauru, ogłosił zwierzchność nad dziedzictwem przodków Eärendura. Był odtąd nazywany także Arnorem.
W 1974 roku wszystkie trzy królestwa pokonane zostały przez Czarnoksiężnika z Angmaru, późniejszego wodza Nazgûli, zaś potomkowie króla Arvedui stali się wodzami Strażników – Dúnedainów z północy. Dopiero Aragorn II odtworzył Arnor w Czwartej Erze jako król zarówno Arnoru, jak i Gondoru.
Miasta w Północnym Królestwie:
- Annuminas – pierwsza stolica Arnoru.
- Fornost – druga stolica. W Czwartej Erze północna stolica Odnowionego Królestwa.
- Amon Sûl – znajdował się tam najważniejszy palantír Północy. Tam w czasie Wojny o Pierścień Nazgûle napadły Gandalfa, a następnie Powiernika Pierścienia.
Arnor zwany był także Północnym Królestwem lub Krajem Króla.