Pelle Gudmundsen-Holmgreen

Pelle Gudmundsen-Holmgreen
	; Pelle Gudmundsen-Holmgreen, 2012
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1932 ; Kopenhaga
Pochodzenie	duńskie
Data śmierci	27 czerwca 2016
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pelle Gudmundsen-Holmgreen (ur. 21 listopada 1932 w Kopenhadze^[1]^[2]^[3], zm. 27 czerwca 2016^[4]) – duński kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1951–1953 pobierał prywatnie lekcje teorii i kompozycji u Finna Høffdinga^[2]^[3], następnie od 1953 do 1958 roku studiował w Królewskim Duńskim Konserwatorium Muzycznym, gdzie jego nauczycielami byli Finn Høffding i Svend Westergaard (teoria, kompozycja, historia muzyki) oraz Vagn Holmboe (instrumentacja)^[1]^[2]^[3]. W latach 1967–1973 wykładał w Det Jyske Musikkonservatorium w Århus^[1]^[2]^[3]. W 1974 roku otrzymał stałe stypendium państwowe^[1]. Otrzymał nagrodę im. Carla Nielsena (1973) oraz Nagrodę muzyczną Rady Nordyckiej za III Symfonię „Antiphoni” (1980)^[1]^[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Należał do pierwszych duńskich kompozytorów, którzy w swojej twórczości wykorzystali dorobek drugiej szkoły wiedeńskiej oraz szkoły darmsztadzkiej^[1]. Na początku lat 60. XX wieku posługiwał się techniką serialną, początkowo w duchu postwebernowskim, następnie serializmem totalnym^[1]. W drugiej połowie lat 60. znalazł się pod wpływem ruchu „nowej prostoty” (Den ny Enkelhed), skłaniając się w stronę ekstremalnego minimalizmu^[1]^[3]. Charakterystyczne dla jego twórczości z tego okresu jest uporczywe powtarzanie prostych zwrotów melodycznych i swoisty prymitywizm środków^[1].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Uwertura na smyczki (1955)
Lamento na orkiestrę kameralną (1957)
Chronos na orkiestrę kameralną (1962)
3 symfonie (I 1962–1965, II „På Rygmarven” 1966, III „Antifoni” 1974–1977)
Collegium Musicum Konzert na orkiestrę kameralną (1964)
Mester Jakob/Frère Jacques na orkiestrą kameralną (1964)
Repriser na orkiestrę kameralną (1965)
5 utworów (1966)
Tricolore I (1966)
Tricolore II (1966)
Tricolore III (1966)
Segnail na orkiestrę dętą (1966)
Rerepriser na orkiestrę kameralną (1967)
Stykke for stykke na orkiestrę kameralną (1968)
Kvartet for 18 na orkiestrę dętą (1968)
Tricolore IV (1969)
Spejl II (1973)
Oktober na orkiestrę kameralną (1977)
Mosaik na orkiestrę kameralną (1979)
Triptykon (1985)
Naer og fjern na orkiestrę kameralną (1987)
Concord na orkiestrę kameralną (1988)
Concerto grosso na kwartet smyczkowy i orkiestrę (1990)
Traffic (1994)

Utwory kameralne

Variationer na wiolonczelę (1954)
Nonet na kwintet dęty drewniany, 2 perkusje i fortepian (1958)
8 kwartetów smyczkowych (I 1959, II 1959, III 1959, IV 1967, V 1982, VI 1983, VII 1984, VIII 1986)
Kanon na 9 instrumentów (1967)
Plateaux pour deux na perkusję i wiolonczelę (1970)
Solo na gitarę elektryczną (1970–1971)
So Long na gitarę elektryczną (1972)
Re-Cycling na 7 instrumentów (1975)
Kysset na 5 perkusistów i gitarę elektryczną (1976)
Passacaglia na klarnet, fortepian, perkusję, skrzypce i wiolonczelę (1977)
Møder og drømme (1979)
Spejlstykker na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1980)
reTurning na flet, klarnet, perkusję, harfę i fortepian (1987)
Nær og fjern na kwintet dęty, kwartet smyczkowy i kontrabas (1987)

Utwory fortepianowe

Variations (1959)
3 Epigrams (1962)
Pictures at an Exhibition (1968)
For Piano (1992)

Utwory organowe

Mirror III (1974)

Utwory na chór a cappella

Wandering (1956)
Statements na chór lub głosy unisono (1969)
Examples (1970)
Yes-No na podwójny chór (1973)

Utwory wokalno-instrumentalne

Je ne me tairai jamais. Jamais na 12 głosów lub chór, recytatora i zespół kameralny (1966)
Light na 5 głosów solowych lub chór i organy (1976)
Songs Without na mezzosopran lub kontralt i fortepian (1976)
Turn na sopran, flet basowy, gitarę i harfę (1993)

Balety

Den gamle mand (1976)
Rituelle danse (1976)
Flight (1981)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 503. ISBN 83-224-0344-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1388. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 338. ISBN 0-674-37299-9.
↑ Gregers Lohse: Stor dansk komponist er død af kræft. dr.dk, 2016-06-28. [dostęp 2023-06-06]. (duń.).

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 503. ISBN 83-224-0344-5.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1388. ISBN 0-02-865527-3.

[harvard-3] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 338. ISBN 0-674-37299-9.

[dr-4] Gregers Lohse: Stor dansk komponist er død af kræft. dr.dk, 2016-06-28. [dostęp 2023-06-06]. (duń.).

[1]

[2]

[3]

[4]