Peribalus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Peribalus
Mulsant et Rey, 1866
Ilustracja
Peribalus strictus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Nadrodzina

tarczówki

Rodzina

tarczówkowate

Podrodzina

Pentatominae

Plemię

Carpocorini

Rodzaj

Peribalus

Peribalusrodzaj pluskwiaków z rodziny tarczówkowatych.

Pluskwiaki o gęsto i czarno punktowanym, owalnym w obrysie ciele. Trzy końcowe człony czułków przynajmniej częściowo jasne, trzeci co najwyżej nieznacznie krótszy od drugiego[1]. U gatunków zachodniopalearktycznych nadustek nakryty policzkami (jugae)[2]. W częściach nasadowych szwów pleuralnych obecne czarne plamki. Śródpiersie z żeberkiem między biodrami. Na pleurytach zatułowia gruczoły zapachowe z długim kanałem wyprowadzającym, o otworach położonych z dala od bioder. Odwłok o drugim widocznym sternicie pozbawionym skierowanego w przód wyrostka[1]. Paramera samca w widoku bocznym bez ziarenkowanego guzka lub przedwierzchołkego zęba w części rzeźbionej, wyposażona w stożkowaty lub walcowaty wyrostek. Samicę charakteryzuje obecność w części nasadowej wydłużonego zbiorniczka spermateki 2–3 małych lub drobnych, skierowanych ku tyłowi wyrostków o palcowatym kształcie[2].

Rodzaj palearktyczny. W Polsce występuje tylko P. strictus[1].

Należą tu m.in.[3]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.
  2. a b J. Ribes, S. Pagola-Carte, I. Zabaleguj. On some Palaearctic Carpocorini (Hemiptera: Pentatomidae: Pentatominae). „Heteropterus Revista de Entomología”. 8 (2), s. 155-169, 2008. 
  3. Peribalus. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2016-06-05].