Perikarion

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budowa neuronu

Perikarion (perycaryon), inaczej ciało komórki nerwowej, soma lub neurocyt – część neuronu otaczająca jądro komórkowe wraz z jąderkiem (rzadziej dwa jądra lub więcej[1]).

Podział[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na liczbę wypustek wyróżnia się ciała komórek:

  • wielowypustkowe - najczęstsze; odchodzi od nich jeden akson i wiele dendrytów
  • dwuwypustkowe - jeden akson i jeden dendryt
  • jednowypustkowe
  • rzekomojednowypustkowe - jeden akson i jeden dendryt, które w początkowym przebiegu są połączone ze sobą, a dalej rozgałęzione
  • bezwypustkowe

Organella[edytuj | edytuj kod]

W perikarionie oprócz cytoplazmy znajdują się następujące organella:

Funkcje[edytuj | edytuj kod]

Błona komórkowa perikarionu przyspiesza albo hamuje impulsy nerwowe biegnące do aksonów i z dendrytów. Funkcją perikarionu jest też synteza makrocząsteczek i większości cząsteczek (białek, lipidów itp.).

Rozmiary[edytuj | edytuj kod]

Perikarion ma od 4 μm (warstwa ziarnista kory móżdżku) do 120 μm (komórki ruchowe przednich rogów rdzenia kręgowego).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tkanka nerwowa. W: Wojciech Sawicki: Histologia. Warszawa: Wydawnictwo lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2790-X.