Przejdź do zawartości

Phoenicoparrus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Phoenicoparrus[1]
Bonaparte, 1856[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – flaming andyjski (P. andinus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

flamingowe

Rodzina

flamingi

Rodzaj

Phoenicoparrus

Typ nomenklatoryczny

Phoenicopterus andinus R.A. Philippi, 1854

Synonimy
Gatunki
  • P. andinus
  • P. jamesi

Phoenicoparrusrodzaj ptaków z rodziny flamingów (Phoenicopteridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowym Peru, zachodniej Boliwii, północnym Chile i północno-zachodniej Argentynie[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 90–110 cm; masa ciała 2000–2400 g[7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Phoenicoparrus (Phoenicoparra, Phaenicoparrus): gr. φοινιξ phoinix, φοινικος phoinikos „karmazynowy, czerwony”; łac. parrus lub parra „nieznany złowróżbny ptak” (różnie identyfikowany, np. jako lelek, sowa, dzięcioł, czajka czy białorzytka)[8].
  • Lipocentrus: gr. λιπο- lipo- „bez”, od λειπω leipō „pozostawić, opuścić”; κεντρον kentron „ostroga”[9]. Nowa nazwa dla Phoenicoparrus Bonaparte, 1856.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Phoenicoparrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Ch.-L. Bonaparte. Additions et Corrections aux Tableaux paralléliques de l'Ordre des Hérons et des Pélagiens ou Gavies, et à la partie correspondante, déjà publiée, du Conspectus Avium. „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 43, s. 992, 1856. (fr.). 
  3. C.J. Sundevall: Methodi naturalis avium disponendarum tentamen: försök till fogelklassens naturenliga uppställnung. Stockholm: Samson & Wallin, 1872, s. 145. (łac.).
  4. L.H. Stejneger: Flamingos. W: J.S. Kingsley: The Standard Natural History. Cz. 4: Natural History of Birds. Boston: S.E. Cassino and company, 1885, s. 154. (ang.).
  5. L. Olphe-Galliard: Contributions à la faune ornithologique de l’Europe occidentale: recueil comprenant les espèces d’oiseaux que se reproduisent dans cette région ou qui s’y montrent régulièrement de passage, augmenté de la description des principales espèces exotiques les plus voisines des indigènes ou susceptibles d’ètre confondues avec elles, ainsi que l’énumération des races domestiques. Cz. zeszyt VII. Bayonne: L. Lasserre, 1887, s. 24. (fr.).
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2022-01-04]. (ang.).
  7. J. del Hoyo: Family Phoenicopteridae (Flamingos). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 526. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  8. Phoenicoparrus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-04] (ang.).
  9. Lipocentrus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-04] (ang.).
  10. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phoenicopteridae Bonaparte, 1831 – flamingi - Flamingos (wersja: 2015-08-30). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-01-04].