Przejdź do zawartości

Piaski (Czeladź)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piaski
część miasta Czeladzi
Ilustracja
Czeladź. Kamienica w dzielnicy Piaski
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

będziński

Miasto

Czeladź

SIMC

0939390

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Położenie na mapie powiatu będzińskiego
Mapa konturowa powiatu będzińskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Położenie na mapie Czeladzi
Mapa konturowa Czeladzi, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Ziemia50°18′22″N 19°05′42″E/50,306111 19,095000
Czeladź, ul. Sikorskiego 3

Piaski – południowa dzielnica Czeladzi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Piaski wyrosły jako osada górnicza. W 1860 roku podjęto pierwsze, bezskuteczne próby poszukiwania węgla kamiennego. Po 1867 roku Niemcy uruchomili na Piaskach szyb wydobywczy „Ernest” i szyb odwadniający „Michał” (nazwy od imion właścicieli), a kopalnię tę nazywano „Ernest-Michał” lub „Piaski”[1]. W 1879 roku kopalnię kupili Francuzi i nazwali ją „Czeladź”. Wybudowali oni szyb wydobywczy „Julian”, szyby wentylacyjne „Abraham” i „Milowicki” oraz zmienili nazwy szybów: „Ernest” na „Piotr” i „Michał” na „Paweł”. W latach 1882–1885 Francuzi wybudowali pierwsze na Piaskach osiedle górnicze[2].

Ilość budynków mieszkalnych szybko wzrastała, szczególnie w okresie międzywojennym, tworząc tzw. starą kolonię, nową kolonię, białe domy i betony. Powstał też pałac zarządcy, kościół w stylu wczesnoromańskim, szkoły (powszechna i gospodarstwa domowego), przedszkole, klub, sokolnia i boisko sportowe[3].

3 kwietnia 1924 roku doszło na Piaskach do tragedii: podczas tłumienia strajku od kul policjantów zginęło 4 robotników. Podczas I i II wojny światowej kopalnia należała do Niemców. W latach 1942–1945 stanowiła obóz dla angielskich jeńców wojennych. Stalag Arb-Kdo E 587.

W 1945 roku kopalnię znacjonalizowano. W 1973 roku połączono ją z kopalnią „Milowice”, odkąd nosiły wspólną nazwę „Milowice-Czeladź”, następnie w 1976 roku połączono je z kopalnią „Saturn”, nadając im wszystkim nazwę „Czerwona Gwardia”. W 1990 roku powrócono do nazwy „Saturn”. W 1996 roku kopalnię zamknięto.

Wschodnia część Piasków do 1 kwietnia 1951 roku należała administracyjnie do Będzina i oznaczana była jako kolonia Małobądz. W jej obszarze istniało osiedle slumsów Brazylia, zamieszkiwane przez najuboższych robotników kopalni „Czeladź” oraz pobliskiej huty „Aleksander” (od 1918 „Milowice”).

Po II wojnie światowej zlokalizowano na Piaskach kilka zakładów przemysłowych, które zakończyły działalność w okresie transformacji, a na bazie ich majątku powstały nowe przedsiębiorstwa.

W latach 1947–1952 zbudowano osiedle domków drewnianych podarowanych przez Finów, likwidując jednocześnie Brazylię[4]. Wkrótce potem część tej zabudowy została zniszczona, zastąpiona budownictwem z wielkiej płyty. Zniszczono także niektóre domy murowane wzniesione przez Francuzów. Ponadto wzniesiono pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej, który został wyburzony w 2018 roku po zatwierdzeniu przez sejm ustawy dekomunizacyjnej.

Osiedle górnicze
Ulica Zwycięstwa w Czeladzi-Piaskach, 2007

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 24.
  2. Osiedle robotnicze w Piaskach
  3. Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 25-26.
  4. Osiedle „Domków Fińskich” w dzielnicy Piaski