Pichia membranifaciens
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Pichia membranifaciens |
| Nazwa systematyczna | |
| (E.C. Hansen) E.C. Hansen Centbl. Bakt. ParasitKde, Abt. I 12(19-21): 538 (1904) | |
Pichia membranifaciens (E.C. Hansen) E.C. Hansen – gatunek grzybów z klasy Saccharomycetes[1]. Jeden z najczęściej występujących gatunków drożdży w produktach spożywczych[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pichia, Saccharomycetaceae, Saccharomycetales, Saccharomycetidae, Saccharomycetes, Saccharomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1888 r. Emil Christian Hansen, nadając mu nazwę Saccharomyces membranifaciens. Ten sam autor w 1904 r. przeniósł go do rodzaju Pichia i ta klasyfikacja jest aktualna[1]. Ma ponad 50 synonimów, niektóre z nich:
- Candida valida (Leberle) Uden & H.R. Buckley ex S.A. Mey. & Ahearn 1983
- Hansenula belgica (Lindner) Wick. 1951
- Pichia labacensis Gunde-Cim. & Kock.-Krat. 1984
- Zygowillia chodatii Mrak, Phaff & Vaughn ex Kudryavtsev 1960[3].
Rozwój i rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
W kolonii na agarze z 5% ekstraktem słodowym po 3 dniach w temperaturze 25 °C komórki są jajowate lub wydłużone, o wymiarach 1,8–4,5 × 2,5–17 µm i występują pojedynczo, parami, w łańcuchach lub w skupiskach. Kolonia jest żółtawo-brązowa, matowa, gładka lub pomarszczona[4].
Na płytkach Dalmau na agarze po 7 dniach w temperaturze 25 °C pod szkłem nakrywkowym zazwyczaj tworzą się umiarkowanie rozgałęzione pseudostrzępki, chociaż niektóre szczepy mogą nie tworzyć żadnych. Prawdziwe strzępki nie powstają, nie jest więc grzybem dymorficznym. Kolonie rosnące w środowisku tlenowym sąt brązowobiałe, matowe, gładkie lub pomarszczone, z nieregularnym, klapowanym brzegiem. Może występować słaby kwaśny zapach[4].
Worki mogą być nieskoniugowane lub wykazywać koniugację pomiędzy niezależnymi komórkami lub pomiędzy komórką rodzicielską a pąkiem. Z jednego worka zwykle tworzy się od jednego do czterech askospor, ale odnotowano przypadek, zę powstało ich aż siedem. Askospory mogą być kuliste lub półkuliste, z występem lub bez. Askospory z występami mogą mieć kształt kapelusza lub planety Saturn. W skaningowym mikroskopie elektronowym, czasami obserwowano szczepy wytwarzające zarodniki o całej gamie kształtów. Zarodniki są na ogół uwalniane z worka. Izolaty pojedynczych zarodników z worków czterozarodnikowych wykazują, że niektóre kultury są homotaliczne, ale inne są heterotaliczne. U niektórych szczepów zaobserwowano wzmożoną sporulację po ich koniugacji z jednym lub drugim typem kojarzenia. Askospory obserwowano na agarach YM, 5% ekstraktu słodowego i V8 po 2–15 dniach w temperaturze 25 °C[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pichia membranifaciens jest szeroko rozpowszechniona w przyrodzie i często występuje w zepsutych owocach i innych materiałach roślinnych, a także w zanieczyszczonych napojach fermentowanych[4]. Znajduje się na czwartym miejscu na liście najczęściej występujących drożdży w produktach spożywczych. Występuje w winach, piwach i sokach. Znajduje się w fermentujących piwach i winach, pojawia się po dziewięciu miesiącach w kiszonych oliwkach, stanowiąc 25% populacji drożdży[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-26] (ang.).
- ↑ a b Małgorzata Robak (red.), Co wiemy o drożdżach?, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2017, s. 8–99, ISBN 978-83-7717-275-9.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-02-15] (ang.).
- ↑ a b c d Pichia membranifaciens [online] [dostęp 2024-01-27].