Pietro de Crescenzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miniatury z kalendarza Crescenziego

Pietro de Crescenzi (pol. Piotr Crescentyn), Crescentius (ur. 1230, zm. ok. 1320) – włoski prawnik, lekarz i przyrodnik z Bolonii, autor popularnego w średniowieczu i w dobie renesansu podręcznika rolnictwa Opus ruralium commodorum libri XII[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pietro de Crescenzi zdobył wykształcenie na Uniwersytecie Bolońskim w dziedzinie prawa, medycy, logiki i nauk przyrodniczych. W latach 1259–1299 był aktywnym prawnikiem i sędzią w Bolonii, po czym przeniósł się do swej podbolońskiej rezydencji, gdzie resztę życia spędził na doglądaniu swego majątku i pisarstwie.

Jego najsłynniejszym dziełem jest Opus ruralium commodorum libri XII, w którym zawarł wiadomości z dziedziny agronomii, weterynarii i medycyny. W dziele tym oparł się zarówno na własnych doświadczeniach, jak i na autorach średniowiecznych i klasycznych, co świadczy o jego dobrej znajomości pism starożytnych[1]. Opus ruralium... powstało między rokiem 1304 a 1309 i było dedykowane królowi Neapolu Karolowi II Andegaweńskiemu[2]. Już w roku 1373 z rozkazu króla Francji Karola V Mądrego dokonano tłumaczenia dzieła na język francuski. Traktat Crescenziego był również pierwszym tekstem z dziedziny agronomii, który został wydany drukiem. Dokonał tego w roku 1471 w Augsburgu Johann Schüssler[3]. W kolejnym stuleciu dzieło to doczekało się co najmniej 57 wydań w wielu językach europejskich i było przez długi czas jednym z najpoczytniejszych traktatów tego typu[4].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Dla jego upamiętnienia nadano naukową nazwę Crescentia rodzajowi dzbaniwo z rodziny bignoniowatych[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jerzy Rajman: Encyklopedia Średniowiecza. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2006, s. 213, hasło: Crescenzi Piotr. ISBN 83-7435-263-9.
  2. ↑ Johanna Bauman. Tradition and Transformation: the Pleasure Garden in Piero de' Crescenzi's 'Liber Ruralium Commodorum'. „Studies in the History of Gardens & Designed Landscapes”, s. 99–141, 2002. ISSN 1460-1176. (ang.). 
  3. ↑ Petrus de Crescentius: Ruralia commoda. Augsburg: Johannes Schüssler, 1471-02-16, s. 417. [dostęp 2011-11-11]. (łac.).
  4. ↑ Frank J. Anderson: An Illustrated History of the Herbals. New York: 1977. (ang.).
  5. ↑ Jolanta i Karol Węglarscy: Użyteczne rośliny tropików. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2008, s. 118-119. ISBN 978-83-61320-17-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pietro_de_Crescenzi&oldid=69169593”