Willa La Roche-Jeanneret, Paryż. Modernistyczny dom bliźniaczy, gdzie architekt Le Corbusier po raz pierwszy zastosował żelazobetonowe słupy (fr. pilotis), dzięki którym dom unosi się w powietrzu nad zazielenionym ogrodem i ma także ogród na dachu płaskim (1923)[1].
Modernizm: apartamentowiec Narkomfin w Moskwie, M. Ginzburg (1930)
Modernizm: Palácio Gustavo Capanema (ministerstwo edukacji i zdrowia) w Rio de Janeiro. Lucio Costa, Oscar Niemeyer, Le Corbusier (1936). Zastosowanie w budynku słupów nie zaburza zastanego krajobrazu bogatego w palmy i pozwala na oszczędność miejsca w zatłoczonym centrum miasta.
Blok mieszkalny Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, modernizm (1964). Liczne żelbetowe pilotisy pełnią różne funkcje takie jak konstrukcyjne, dekoracyjne we wnętrzach oraz praktyczne, ponieważ chronią pieszych przed słońcem i deszczem w podcieniach z drugiej strony budynku.
Nowa Galeria Narodowa w Berlinie, arch. Ludwig Mies van der Rohe, modernizm (1968). Stropodach unosi się w powietrzu nad ziemią na prawie niewidocznych słupach ze stali, wyjątkowy efekt wizualny i funkcjonalny jest osiągnięciem architektury modernizmu. Ściana kurtynowa została wykonana ze szkła.
Uniwersytet Florydy (1979). Pod modernistycznym budynkiem unoszącym się na słupach jest miejsce na bujną roślinność.
Pilotis (z fr., l.mn. pilotis) – słupy unoszące bryłę budynku ponad powierzchnię otaczającego terenu. Występują jako element budowlany w wielu kulturach i rejonach świata. Pierwotnie funkcją pilotisów było pokonanie trudności terenowych w stawianiu budynków oraz ochrona przed skutkami działań wód morskich i oceanów. Określenie jest również charakterystyczne dla architektury modernizmu i zostało rozpowszechnione przez Le Corbusiera. Wykorzystał on znane od dawna pilotisy w nowych funkcjach. Dzięki użyciu pilotisów budynki wydają się być lżejsze oraz sprawiają wrażenie unoszenia się nad powierzchnią gruntu, a także nie zaburzają zastanego krajobrazu[2]. Le Corbusier w swoich osobiście ilustrowanych publikacjach przedstawiał pilotisy jako elementy, które pozostawiają wolny parter domu na bujną roślinność, ludzi, ich samochody i krajobraz w tle. Dach czynił płaskim również w celu umieszczenia na nim bujnej roślinności i ludzi na powstałym w ten sposób tarasie dachowym[3]. Oprócz tego Le Corbusier widział w pilotisach urzeczywistnienie swojej filozofii projektowania, jak choćby pojmowania domu jako „maszyny do mieszkania”[4].
.jpg)
.jpg)
