Piotr Burzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Burzyński
Data i miejsce urodzenia

14 października 1819
Sanok

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1879
Kraków

profesor nauk prawnych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1844

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres zatrudn.

1851-1879

Dziekan Wydziału Prawa UJ

Piotr Burzyński (ur. 14 października 1819 w Sanoku, zm. 19 kwietnia 1879 w Krakowie) – prawnik polski, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Krakowie (1837), następnie w latach 1837-1841 studiował prawo na UJ. W 1844 obronił na tej uczelni doktorat praw (po przedstawieniu pracy O stosunkach majątkowych między osobami różnokrajowymi, zawierającymi związek małżeński bez intercyzy)[1]. Pracował jako urzędnik w Wydziale Finansowym Wolnego miasta Krakowa (1841-1845), podpisarz w sądzie w Chrzanowie (1845-1846), zastępca sędziego Trybunału Wielkiego Księstwa Krakowskiego (1846-1851). W 1851 podjął pracę na UJ, w Katedrze Prawa Francuskiego; lata 1854-1860 spędził w Złoczowie jako podprokurator sądu. W 1860 powrócił na uczelnię, został profesorem i kierownikiem Katedry Prawa Polskiego i Francuskiego. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa (1863/1864, 1869/1870).

Zajmował się prawem rodzinnym, prawem cywilnym francuskim oraz historią polskiego prawa cywilnego. Opracował pierwszą dużą syntezę polskiego prawa osobowego i rodzinnego (Prawo polskie prywatne, 1867-1871, 2 tomy)[2][3]. Zajmował się historią Katedr Prawa UJ, występował na rzecz obsadzania stanowisk profesorskich przez Polaków i wykładania w języku polskim. Był autorem opracowania Wykład prawa cywilnego francuskiego (1852)[4], które przez długi czas stanowiło jedyny polski podręcznik z tego przedmiotu. W latach 1863-1865 był jednym z redaktorów wydawnictw prawniczych UJ.

Niektóre inne prace:

  • O uprawnieniu dzieci nieślubnych podług prawa polskiego (1875)[5]
  • O prawie bliższości w dawnej Polsce (1877)[6]
  • O decymach i narocznikach, tudzież o dziesięcinie monarszej w dawnej Polsce. Ustęp z dziejów gminy i skarbowości publicznej polskiej (1878)

Wśród jego uczniów byli m.in. Michał Bobrzyński i Kazimierz Chłędowski. W 1873 został członkiem czynnym AU, był również członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.

Był mężem Emilii Kopff córki prawnika i sędziego Wiktora Kopffa, wnuczki Ambrożego Grabowskiego. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze Kh[7].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. O stosunkach majątkowych między osobami różnokrajowemi zawierającemi związek małżeński bez intercyzy, ze szczególną w tym względzie uwagą, na krainę W.M. Krakowa z trzema ościennemi państwami [online], Dys. Wydz. Prawa na Uniw. Jagiell., polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  2. Prawo polskie prywatne : napisane i poświęcone pamięci ubiegłych w roku 1864 pięciuset lat istnienia Akademii Krakowskiej. T. 1, Obejmujący źródła prawa polskiego i z prawa prywatnego. Cz. 1, O osobach jako podmiotach stosunków prawnych [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  3. Prawo polskie prywatne : napisane i poświęcone pamięci ubiegłych w roku 1864 pięciuset lat istnienia Uniwersytetu Krakowskiego. T. 2, Obejmujący źródła prawa polskiego i z prawa prywatnego. Cz. 2, Prawo rodzinne. Cz. 3, Prawo majątkowe [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  4. Piotr Burzyński, Wykład prawa cywilnego francuzkiego. T. 1 [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  5. Piotr Burzyński, O uprawnieniu dzieci nieślubnych podług prawa polskiego [online], Odb. z 3 t. Spraw. Wydz. Hist.-filoz. Akad. Umiejętności. Kraków, 1875, polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  6. Piotr Burzyński, O prawie bliższości w dawnej Polsce [online], Odb. z Rozpraw i Sprawozdań z posiedzeń Wydz. Hist.-filoz. Akad. Umiejętności. T. 6, Kraków, 1877, polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  7. Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 100

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]