Piotr Krukowiecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Krukowiecki
Piotr Paweł Krukowiecki
Herb
Pomian (wersja hrabiowska)
hrabia, tajny radca
Rodzina

Krukowieccy herbu Pomian

Data urodzenia

1722

Data i miejsce śmierci

3 grudnia 1792
Lwów

Ojciec

Wojciech Krukowiecki

Matka

Teofila Bonin-Sławianowska h. Jelita

Żona

Apolonia Hordyńska h. Sas

Dzieci

Michał
Jan Stefan
Felicjanna
Wiktoria

Piotr Paweł Krukowiecki z Ziemblic herbu Pomian (ur. 1722, zm. 3 grudnia 1792 we Lwowie) – właściciel ziemski, hrabia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Piotr Paweł Krukowiecki z Ziemblic[1] urodził się w 1722[2]. Wywodził się z kujawskiej rodziny Krukowieckich herbu Pomian, rodem z Ziemblic[3][4]. Był wnukiem Franciszka (dziedzic Łopuszki i Zagórza, zm. 1689) oraz synem Wojciecha (cześnik bracławski, 1638-1724) i Teofili Bonin Słowianowskiej (córka rotmistrza Andrzeje Słowianowskiego, po raz drugi zamężna z cześnikiem żytomierskim Aleksandrem Dunin Wąsowiczem, dziedziczka Miłoszowic i części Kociubiniec)[5][2]. Miał brata Witalisa[6].

Był komornikiem granicznym krakowskim[6][2]. Podpisał elekcję króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764[6][2]. W 1767 regent ziemski chełmski, w 1768 tytułowany stolnikiem owruckim, w 1769/1770 pisarz lwowski grodzki[6][2]. W 1779 radca trybunału lwowskiego i konsensu[2]. 26 sierpnia 1782 rzeczywisty radca nadw. Najwyższego Sądu w Wiedniu[2]. W 1786 został prezydentem sadów szlacheckich w Tarnowie[7]. 9 lipca 1787 został tajnym radcą austriackim[6][7]. Wiceprezes Trybunału Apelacyjnego we Lwowie, od 30 kwietnia 1790 prezes Trybunału Apelacyjnego we Lwowie[6][7].

Był członkiem Stanów Galicyjskich z grona magnatów[2]. W 1782 został pierwszym komisarzem sejmu stanowego galicyjskiego[4][2].

Był właścicielem majątku Nowosiółki w obwodzie przemyskim[8][6][2]. Ponadto wraz z przyrodnimi braćmi Dunin Wąsowiczami władał majątkami Miłoszowice, Kociubińce, Krogulec, Żabińczyki w obwodzie zaleszczyckim[6][2]. W 1770 otrzymał część Rokitna[6].

25 marca 1780 otrzymał tytuł baronowski (przyznany przez cesarzową Marię Teresę), a 6 maja 1784 otrzymał dziedziczony tytuł hrabiego (nadany mu przez cesarza Józef II)[6][4][9]. W 1790 został kawalerem Zakonu Maltańskiego[6][2].

Był żonaty z Apolonią Hordyńską herbu Sas (zm. 1780, córka Stefana, podstarościego lwowskiego)[6]. Miał z nią dzieci: syna Jana Stefana (1772-1850, generał, powstaniec listopadowy[10], córki Felicjannę (ur. 1772) i Wiktorię (ur. 1774, zamężna z dalekim krewnym Ignacym Krukowieckim)[6].

Zmarł w 1791[6] lub 3 grudnia 1792 we Lwowie[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 37.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Almanach 1908 ↓, s. 511.
  3. ↑ Herbarz polski (12) 1908 ↓, s. 338.
  4. ↑ a b c Almanach 1908 ↓, s. 510.
  5. ↑ Herbarz polski (12) 1908 ↓, s. 338-339.
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Herbarz polski (12) 1908 ↓, s. 339.
  7. ↑ a b c d Almanach 1908 ↓, s. 510, 511.
  8. ↑ Kalwarya Pacławska. Monografia ilustrowana. Przemyśl: 1907, s. 38.
  9. ↑ Marek Jerzy Minakowski: Piotr Paweł hr. Krukowiecki h. Pomian. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-01-29]. (pol.).
  10. ↑ Jan Krukowiecki – przegrał Warszawę. www.polskieradio.pl, 2016-04-17. [dostęp 2017-01-29]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Krukowiecki&oldid=71346752”