Pistolet Beretta 93R
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
9 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
pudełkowy, 15 lub 20 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
240 mm |
| Długość lufy |
155 mm[1] (z urządzeniem wylotowym) |
| Długość linii celowniczej |
160 mm |
| Masa | |
| broni |
1,12 kg (z magazynkiem 15 nab.) |
| wyposażenia dodatkowego |
0,27 kg (kolba) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
375 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
1100 strz/min |
| Szybkostrzelność praktyczna |
60 strz/min |
| Zasięg skuteczny |
50m |
Beretta 93R – włoski pistolet automatyczny skonstruowany pod koniec lat 70. W ofercie firmy Beretta zastąpił pistolet automatyczny 951R. Beretta 93R ma konstrukcję zbliżoną do samopowtarzalnej Beretty 92. Beretta 93R została wyposażona w mechanizm spustowy podwójnego działania z kurkiem zewnętrznym i przełącznikiem rodzaju ognia, który umożliwia prowadzenie ognia seriami trójstrzałowymi[2]. Działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy i jest ryglowana ryglem wahliwym[1]. Posiada prostokątną muszkę i szczerbinkę regulowaną w poziomie[1]. Do Beretty 93R można dołączyć składaną kolbę. Broń zaopatrzona jest też w rozkładaną rękojeść, którą strzelec obejmuje dłonią, wkładając kciuk w przedłużony w tym celu kabłąk języka spustowego[2]. Według włoskich źródeł pistolet miał stanowić uzbrojenie ochroniarzy wysoko postawionych oficjeli[2].
Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]
Beretta Model 93R została zaprojektowana dla włoskich oddziałów antyterrorystycznych Nucleo Operativo Centrale di Sicurezza i Gruppo di Intervento Speciale, ale została także przyjęta przez inne jednostki policyjne i wojskowe, które potrzebowały niewielkiej, łatwej do ukrycia broni z możliwością prowadzenia ognia ciągłego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.