Pistynka
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Długość | 44 km |
| Spadek |
18 m/km |
| Powierzchnia zlewni |
271 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Góra Wersalem w Beskidach Pokucko-Bukowińskich |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Prut |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Pistynka[1] (ukr. Пістинька Pistyńka) – rzeka na Ukrainie, na Huculszczyźnie, przepływająca przez rejon kosowski i kołomyjski obwodu iwanofrankiwskiego. Prawy dopływ Prutu w dorzeczu Dunaju.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Długość 56 km, powierzchnia dorzecza 661 km². Dolina w górnym biegu U-kształtna, o szerokości od 6-10 do 50 m, do wsi Mykietyńce — V-kształtna. Poniżej dolina trapezokształtna o szerokości 1,2—1,5 km. Szerokość terasy od 20-100 do 650 m. Koryto o średniej głębokości 10-20 m, na niektórych odcinkach do 45 m. Spadek rzeki 18 m/km. Na rzece znajduje się wiele wysp i kilka wodospadów.
Zasilanie mieszane, z przewagą deszczowego. Zamarza się w połowie grudnia, pokrywa lodowa ustępuje w 2. połowie marca. Woda wykorzystywana jest do celów gospodarczych i hodowli ryb.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Bierze początek ze źródeł, na wschodnich zboczach góry Wersalem (1406 m), w Beskidach Pokucko-Bukowińskich. Płynie początkowo głównie na północny wschód, w dolnym biegu na północ. Wpada do Prutu naprzeciwko południowej części Kołomyi.
W górnym biegu płynie przez tereny Parku Narodowego „Huculszczyzna”.
Główne dopływy[edytuj | edytuj kod]
Luczka (lewy), Brusturka (prawa).
Osady[edytuj | edytuj kod]
Pistynka przepływa przez takie miejscowości jak: Kosmacz, Prokurawa, Szeszory, Pistyń, Mykietyńce, Spas, Wierbiąż Niżny.
Pistynka w Szeszorach[edytuj | edytuj kod]
Około 9 km długości Pistynki przypada na wieś Szeszory. Geomorfologiczne cechy środowiska przyrodniczego tego terenu doprowadziły do powstania szeregu wodospadów, progów i bystrzyc. Wśród wodospadów największą turystyczną atrakcją mają Duży i Mały Huk. W pobliżu rzeki w Szeszorach istnieje baza turystyczna, a także wiele prywatnych hoteli. Okoliczne góry pokryte są lasami.
Źródła[edytuj | edytuj kod]
- Географічна енциклопедія України : у 3 т. / редколегія: О. М. Маринич (відпов. ред.) та ін. — К. : «Українська радянська енциклопедія» ім. М. П. Бажана, 1989.
- Чирков О. Українознавчий погляд на Міжнародний фестиваль етнічної музики та лендарту «Шешори» // Українознавство. — 2005. — Ч.3. — С. 202—207. [online], ualogos.kiev.ua [zarchiwizowane z adresu 2014-01-02].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 348. ISBN 978-83-254-1988-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Archiwalne widoki i publikacje o rzece w bibliotece Polona