Plac Kościelny w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
plac Kościelny
Stare Miasto
Ilustracja
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Placu Kościelnym
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „plac Kościelny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „plac Kościelny”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „plac Kościelny”
Ziemia51°46′59,8″N 19°27′13,7″E/51,783275 19,453794

Plac Kościelny w Łodzi – plac położony w najstarszej części Łodzi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o istnieniu placu sięgają 1414 roku, jednak istnieje prawdopodobieństwo, że plac wraz z kościołem istniał już w II połowie XIV wieku. To właśnie kościół był nierozerwalnym „partnerem” placu przez setki lat, najpierw drewniany we władaniu biskupów włocławskich, dzisiaj już murowany, zbudowany w stylu wiślanym w 1897 roku, wg projektu Konstantego Wojciechowskiego.

Plac Kościelny wraz ze Starym Rynkiem był centrum Łodzi rolniczej, jednak gdy miasteczko zaczęło pod koniec XIX i na początku XX wieku przekształcać się w wielokulturową metropolię, place straciły na ważności na rzecz rynku Nowego Miasta. Większość mieszkańców stanowili Żydzi i najubożsi Polacy, dlatego też w 1940 roku powstało tu łódzkie getto, jedno z największych w Polsce i Europie, gdzie mieszkało przeszło 200 tys. Żydów i Cyganów, w kościele zaś powstała sortownia pierza i puchu.

Po II wojnie światowej plac powrócił do łódzkiej codzienności, jako jeden z szarych zaułków, dzisiaj jednak coraz więcej osób interesuje się okazałą budowlą sakralną w jego centrum.