Drzewik
.jpg) Plecha na dolnej stronie liścia | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
drzewik |
| Nazwa systematyczna | |
| Plasmopara viticola (Berk. & M.A. Curtis) Berl. & De Toni | |
Plasmopara viticola – gatunek lęgniowca z rodziny wroślikowatych[1]. W polskiej literaturze znany pod nazwą drzewik[2] lub drzewnik[3].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Plasmopara, Peronosporaceae, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].
Po raz pierwszy zdiagnozowali go w 1848 r. M.J. Berkeley i M.A. Curtis) nadając mu nazwę Botrytis viticola. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Augusto Napoleone Berlese i Giovanni Battista de Toni w 1888 r[1].
- Botrytis viticola Berk. & M.A. Curtis 1848
- Peronospora viticola (Berk. & M.A. Curtis) de Bar 1863
- Plasmopara amurensis Prots 1946
- Plasmopara viticola f. aestivalis-labruscae Săvul. 1951
- Plasmopara viticola f. sylvestris Săvul. (1951
- Plasmopara viticola f. viniferae-ampelopsidis Săvul. 1951
- Plasmopara viticola (Berk. & M.A. Curtis) Berl. & De Toni 1888) f. viticola
- Plasmopara viticola var. americana N.P. Golovina 1955
- Plasmopara viticola var. amurensis N.P. Golovina 1955
- Plasmopara viticola var. parthica N.P. Golovina 1955
- Plasmopara viticola (Berk. & M.A. Curtis) Berl. & De Toni 1888) var. viticola
- Rhysotheca viticola (Berk. & M.A. Curtis) G.W. Wilson 1907
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest pasożytem winorośli żyjącym wewnątrz jej tkanek. Przez aparaty szparkowe wypuszcza strzępki zakończone konidiami. Konidia są roznoszone przez wiatr i trafiając na suche tkanki wrastają w nie, a trafiając na warunki wilgotne wytwarzają zoospory. Choroba wywoływana przez drzewika to mączniak rzekomy winorośli[2].
Rozmnażanie płciowe przebiega na drodze oogamii. Proces ten zachodzi wewnątrz blaszki liściowej winorośli i jest poprzedzony wytworzeniem na strzępkach organów płciowych: lęgni i plemni. Zapłodnienie polega na połączeniu się jądra męskiego z jądrem żeńskim. Jądro męskie jest przenoszone z plemni do lęgni za pomocą strzępki zapładniającej. W czasie opisanego procesu trwa dikariofaza. Powstała w ten sposób oospora może zimować lub w łagodnym klimacie już jesienią tworzyć twór przypominający grzybnię. Zwykle kiełkuje wiosną, przy temperaturze 10 °C w wilgotnej glebie. Na szczycie strzępki powstaje makrosporangium uwalniające zwykle 8–20 (czasem do 60) zoospor, które są w stanie w wilgotnych warunkach infekować rośliny przez aparaty szparkowe. Wewnątrz liścia zoospory kiełkują w plechę, która przerasta jego tkanki i wytwarza kolejne zoospory[5].
 |
 |
 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2016-12-17]. (ang.).
- ↑ a b Zbigniew Podbielkowski, Henryk Tomaszewicz: Podział systematyczny świata roślin. W: Jerzy Prończuk: Świat roślin. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 273–275. ISBN 83-01-00225-5.
- ↑ GLONOWCE (PHYCOMYCETES); WROŚLIKOWE (PERONOSPORALES). W: Józef Kochman, Alina Skirgiełło: Grzyby (Mycota). T. IV. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 55, seria: Flora Polska – Rośliny Zarodnikowe Polski i Ziem Ościennych.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-12-17]. (ang.).
- ↑ Plasmopara viticola. [w:] Crop Compendium [on-line]. Bayer. [dostęp 2011-05-16]. (ang.).