Pleospora bjoerlingii
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Pleospora bjoerlingii |
| Nazwa systematyczna | |
| Pleospora bjoerlingii Byford Trans. Br. mycol. Soc. 46(4): 614 (1963) | |
Pleospora bjoerlingii Byford – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Szeroko rozprzestrzeniony pasożyt roślin[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pleospora, Pleosporaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1944 r. Karl Björling nadając mu nazwę Pleospora betae. Później okazało się, że jest to tylko anamorfa gatunku Pleospora bjoerlingi[1].
- Phoma betae A.B. Frank 1892
- Phoma spinaciae Bubák & Krieg. 1912
- Phoma tabifica (Prill.) Sacc. 1892
- Phyllosticta betae Oudem. 1877
- Phyllosticta spinaciae H. Zimm. 1910
- Phyllosticta tabifica Prill. 1891
- Pleospora betae Björl. 1944[3].
Anamorfa: Phoma betae A.B. Frank[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Grzyb mikroskopijny. Na resztkach pożniwnych w skórce buraków tworzy niemal kuliste owocniki typu pseudotecjum o rozmiarach 230–340 × 160–205 μm[4] i ścianie o grubości 35–40 μm. Powstają w nich bitunikowe, 8-zarodnikowe worki o rozmiarach 85–120 × 14–16 μm. Askospory brązowe, elipsoidalne, lekko zwężone, z trzema przegrodami. Mają rozmiar 18–25 × 7–10 μm. W czasie dojrzewania askospory w każdej z dwóch jej środkowych komórek tworzy się przegroda podłużna[5].
Często obok pseudotecjów w skórce żywiciela tworzą się pyknidia o średnicy 150–250 μm i wysokości 200–230 μm. Ich zewnętrzna warstwa składa się z dwóch do trzech warstw komórek o nieregularnym kształcie, wewnętrzna z jednej warstwy komórek. Komórki są cienkościenne, hialinowe, o rozmiarach 6–8 × 3,5 μm. Pykniospory hialinowe, o kształcie od owalnego do półcylindrycznego i rozmiarach 5–8 × 3–4,3 μm. Na dekstrozie ziemniaczanej kolonia Pleospora bjoerlingi rozwija się szybko, tworzy czarniawe grzybnie, w których już po 10 dniach w temperaturze pokojowej dojrzewają pykniospory[5].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb pasożytniczy wywołujący u buraków choroby o nazwie plamik buraka i zgorzel siewek buraka. Występuje w glebie oraz na resztkach roślin[4]. Wytwarza trujące mykotoksyny[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2016-09-18] (ang.).
- ↑ a b Phoma betae [online] [dostęp 2017-05-09].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2017-05-09] (ang.).
- ↑ a b c Zofia Fiedorow, Barbara Gołębniak, Zbigniew Weber, Choroby roślin rolniczych, Poznań: Wyd. AR Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2008, ISBN 978-83-7160-468-3.
- ↑ a b Pleospora betae [online], Mycobank [dostęp 2017-05-08].