Pośrednia Kołowa Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pośrednia Kołowa Turnia
Ilustracja
Pośrednia Kołowa Turnia wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Pierwsze wejście

26 sierpnia 1926 r.
A. Grósz, G. Lingsch

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pośrednia Kołowa Turnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pośrednia Kołowa Turnia”
Ziemia49°12′58,9″N 20°11′59,1″E/49,216361 20,199750

Pośrednia Kołowa Turnia (słow. Prostredná kolová veža, niem. Mittlerer Pflockseeturm, węg. Középső-Karótavi-torony[1]) – turnia znajdująca się w środkowej części Kołowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Jest środkową z trzech Kołowych Turni. Od Wielkiej Kołowej Turni na południowym wschodzie oddziela ją Pośrednia Kołowa Ławka, natomiast od Małej Kołowej Turni na północnym zachodzie oddzielona jest Skrajną Kołową Ławką[2].

Grań, w której położone jest wzniesienie, oddziela od siebie dwie odnogi Doliny Kołowej: Bździochową Kotlinę po stronie zachodniej i Bździochowe Korycisko po stronie wschodniej. W zachodniej ścianie Pośredniej Kołowej Turni, opadającej do Bździochowej Kotliny, wyróżnia się filar ograniczający od prawej strony żleb zbiegający spod Skrajnej Kołowej Ławki. Filar ten zatraca się w trawiastych stokach[2].

Na wierzchołek Pośredniej Kołowej Turni, podobnie jak na inne obiekty w Kołowej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na szczyt południową granią z Pośredniej Kołowej Ławki, nieco trudniejsze jest dojście granią północną. Wejście ścianą zachodnią jest częściowo bardzo trudne (IV w skali UIAA)[2].

Pierwszego wejścia na turnię dokonali Alfréd Grósz i György Lingsch 26 sierpnia 1926 r.[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-12-07].
  2. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 236–237. ISBN 83-217-2472-8.