Pośrednik w obrocie nieruchomościami
Pośrednik w obrocie nieruchomościami (agent nieruchomości)[1] – zawód polegający na kojarzeniu stron transakcji (także doradztwo) przy zakupie, sprzedaży, zamianie, najmie, wynajmie nieruchomości. Zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2020 r. poz. 65, art. 179 ust. 2) „pośrednikiem w obrocie nieruchomościami jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami”. Obecnie po wejściu w 2013 r. tzw. „ustawy deregulacyjnej” wykonywanie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami nie wymaga już licencji, a jedynie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej[2] (poza oczywiście kwestiami związanymi z rejestracją działalności gospodarczej, zależnymi od jej formy).
Spis treści
Podstawy prawne[edytuj | edytuj kod]
Zawody związane z obsługą nieruchomości:
- zarządca nieruchomości,
- pośrednik w obrocie nieruchomościami,
- rzeczoznawca majątkowy
działają na podstawie z ustawy o gospodarce nieruchomościami, która określa podstawowe zasady prowadzania działalności zawodowej w tym zakresie. Są to zawody regulowane. Wykonywanie działalności w zakresie tych zawodów wymaga posiadania odpowiednich kwalifikacji i uprawnień lub spełnienia odpowiednich warunków. W przypadku pośrednika w obrocie nieruchomościami była to odpowiednia licencja. Po „deregulacji” wielu zawodów w 2013 r. odrębną ustawą, zniesiono licencje zawodowe dla pośredników w obrocie nieruchomościami[2].
Uzyskanie licencji pośrednika w obrocie nieruchomościami[edytuj | edytuj kod]
Do końca roku 2007, aby otrzymać licencję pośrednika w obrocie nieruchomościami, wystarczyło posiadać średnie wykształcenie, odbyć kurs, półroczną praktykę i zdać egzamin państwowy (pisemny i ustny).
Z dniem wejścia ustawy nowelizującej (1 stycznia 2008) został zniesiony egzamin państwowy. Obecnie należy posiadać wykształcenie wyższe i ukończyć studia podyplomowe w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub posiadać wykształcenie wyższe z zakresu gospodarki nieruchomościami oraz odbyć odpowiednio udokumentowaną praktykę. Ponadto osoba ubiegająca się o licencję musi być niekarana oraz posiadać pełną zdolność do czynności prawnych. Osoba z wykształceniem średnim, która chciała ubiegać się o licencję, zobowiązana była do zdania egzaminu państwowego. Licencję mogła uzyskać wyłącznie osoba fizyczna. Licencję nadaje Minister Infrastruktury. Licencję pośrednika w obrocie nieruchomościami (na 31 styczeń 2013 r.) posiadło 19350 osób[3].
W 2013 r. uchwalono tzw. „ustawę deregulacyjną”, mocą której zniesiono obowiązek posiadania licencji pośrednika w obrocie nieruchomościami[2].
Obowiązki pośrednika w obrocie nieruchomościami[edytuj | edytuj kod]
Ustawa o gospodarce nieruchomościami definiuje kodeks powinności pośrednika:
- stosować przepisy prawa;
- stosować standardy zawodowe;
- kierować się zasadami etyki zawodowej;
- czynności pośrednictwa wykonywać za szczególną starannością;
- kierować się zasadą ochrony interesów osób, na rzecz których wykonywane są czynności;
- posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej;
- stale doskonalić kwalifikacje zawodowe.
Powyższe ogólne przepisy ustawy są uszczegółowione w wielu źródłach i opracowaniach.
Z uwagi na wprowadzoną tzw. ustawę deregulacyjną została powołana Krajowa Izba Gospodarki Nieruchomościami, która jest największą polską organizacją samorządu gospodarczego zrzeszającą przedsiębiorców związanych z zarządzaniem nieruchomościami i pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, w tym ich związki oraz inne organizacje i jednostki organizacyjne o statusie przedsiębiorcy.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jak zostać agentem nieruchomości? - postawnaswoim.pl
- ↑ a b c Ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów (Dz.U. z 2013 r. poz. 829).
- ↑ Centralny Rejestr Pośredników w Obrocie Nieruchomościami – transport.gov.pl (Dostęp: 2013-02-13)
