Podtyp (programowanie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podtyp – konstrukcja programistyczna umożliwiająca w określonym języku programowania definiowanie ograniczeń na pewnym typie bazowym.

Pojęcie podtypu zdefiniowane zostało wprost w języku Ada[1], w którym istnieje jednoznaczne odróżnienie deklaracji typu i podtypu, identyfikowane odpowiednim słowem kluczowym:

  • subtype – dla podtypów w odróżnieniu od
  • type – dla typów, w tym także typów pochodnych.

Podtyp jest więc nałożeniem pewnego ograniczenia na pewien typ (w nomenklaturze języka Ada nazywany typem bazowym[1]). W przypadku podtypów ograniczenia te dotyczą wyłącznie zakresu możliwych wartości należących do podtypu, stanowiących pewien podzbiór wyodrębniony ze zbioru możliwych wartości typu bazowego[2]. Jest to więc różna konstrukcja w porównaniu z typem pochodnym, definiującym jednak nowy typ, mimo że również oparty na pewnym typie macierzystym.

Przykład w Adzie[1]:

 subtype miesiąc is INTEGER range 1..12;

Na tak zdefiniowanym podtypie można wykonywać wszystkie te same operacje, które są dopuszczalne dla typu INTEGER, a ograniczony jest jedynie zakres wartości.

Istnieją języki, w których występują konstrukcje analogiczne do podtypu, mimo że język nie definiuje wprost takiego pojęcia. Przykładem jest język Pascal[3][4], w którym występuje typ okrojony. Jego cechy są jednak takie, iż jest to podtyp pewnego typu bazowego. Typ bazowy w Pascalu musi być typem porządkowym.

 type miesiąc=1..12;

Nie definiuje się tu wprost typu bazowego, wynika on z typu literałów użytych do ograniczenia zakresu wartości. Na wartościach takiego typu tak jak w podtypie dopuszczalne są wszystkie operacje typu bazowego. Nowy typ (podtyp) jest zgodny w sensie przypisania z typem bazowym.

W języku Modula 2 typ bazowy, w definicji podtypu, może być wyspecyfikowany jawnie lub pominięty[5]:

  • TYPE miesiąc=1..12
  • TYPE miesiąc:INTEGER=1..12

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c A. Nico Habermann, Dewayne E. Perry, Ada dla zaawansowanych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1989 r., seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-1058-4
  2. Michael Marcotty, Henry Ledgord, W kręgu języków programowania, tłumaczenie: Krystyna Jerzykiewicz, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-1342-7
  3. Michał Iglewski, Jan Madey, Stanisław Matwin, Pascal. Język wzorcowy – Pascal 360., Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1984, wydanie trzecie – zmienione, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-0597-1
  4. Andrzej Marciniak, Borland Pascal 7.0, Wyd. Nakom, Poznań 1994 r., seria: Biblioteka Użytkownika Mikrokomputerów ISBN 83-85060-53-7, ISSN 0867-6011
  5. Niklaus Wirth, Modula 2, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1987, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-0828-8