Przejdź do zawartości

Polska Gazeta Introligatorska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polska Gazeta Introligatorska
niezależny organ poświęcony sprawom introligatorstwa polskiego
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Polska

Adres

ul. Piekary 8a, Poznań

Wydawca

Ignacy Kozłowski

Język

polski

Pierwszy numer

1928

Ostatni numer

1934

Redaktor naczelny

Ignacy Kozłowski, Stanisław Haremza

Stali współpracownicy

Ignacy Kozłowski, Stanisław Haremza, Jan Kuglin

Średni nakład

1800 egz.

Polska Gazeta Introligatorskapolski miesięcznik wydawany w Poznaniu w latach 1928–1934 poświęcony introligatorstwu.

Czasopismo powstało w 1928 roku w poznańskim środowisku introligatorskim. Wydawcami Polskiej Gazety Introligatorskiej zostali: Ludwik Rządkowski (wydawca) oraz Ignacy Kozłowski (introligator). Funkcję redaktora odpowiedzialnego pełnił Stanisław Haremza. Inicjatywę wsparł Jan Kuglin, dyrektor Rolniczej Drukarni i Księgarni Nakładowej w Poznaniu.

Na przełomie 1928 i 1929 roku w gronie redakcji wybuchł konflikt dotyczący kierunku rozwoju miesięcznika. Na podstawie wyroku sądowego Ignacy Kozłowski wykupił udziały Rządkowskiego w 1929 roku[1]. Od tego czasu pełnił funkcję wydawcy oraz redaktora Polskiej Gazety Introligatorskiej. Wsparcia inicjatywie wydawniczej udzieliły poznańskie firmy z branży drukarskiej oraz introligatorskiej. Polska Gazeta Introligatorska zawierała kilka działów tematycznych: informacje z działalności organizacji, poradnik zawodowy, informacje z rynku polskiego oraz światowego, a także reprodukcje prac artystycznych rzemieślników[2]. Autorami publikowanych artykułów byli między innymi: Ludwik Rządkowski, Ignacy Kozłowski, Stanisław Haremza, Aleksander Semkowicz, Zdzisław Szafranek, Bonawentura Lenart, Hilary Majkowski, Jan Kuglin, Władysław Grabowski oraz Józef Przesławski[3]. Czasopismo ukazywało się przez 7 lat, aż do 1934 roku. Ostatni numer ukazał się 20 czerwca 1934 roku[4].

Polska Gazeta Introligatorska udostępniona jest w Kujawsko-Pomorskiej Bibliotece Cyfrowej, digitalizację wykonała Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Elżbieta Pokorzyńska. Polska Gazeta Introligatorska. Dzieje czasopisma i analiza zawartości. „Zeszyty Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk”. 13, s. 48-49, 2013. 
  2. Elżbieta Pokorzyńkska. Polska Gazeta Introligatorska. Dzieje czasopisma i analiza zawartości. „Zeszyty Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk”. 13, s. 51-52, 2013. 
  3. Leonard Rosadziński: Ginące rzemiosło. Śladami poznańskich introligatorów. Poznań: 2011, s. 54-55.
  4. „Polska Gazeta Introligatorska”. 6, 1934. 
  5. Polska Gazeta Introligatorska w Kujawsko-Pomorskiej Bibliotece Cyfrowej. [dostęp 2019-07-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • E. Pokorzyńska: Polska Gazeta Introligatorska. Dzieje czasopisma i analiza zawartości, [w] „Zeszyty Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk”, 2013, T. 13, W kręgu badań czasopiśmienniczych i prasoznawczych;
  • L. Rosadziński: Śladami poznańskich introligatorów. Ich sztuka i wyroby, Poznań 2009;
  • L. Rosadziński: Ginące rzemiosło. Śladami poznańskich introligatorów, Poznań 2011;
  • M. Żynda: Introligatorstwo poznańskie 1574–1975, Poznań 1975.