52°14′37″N 21°00′53″E/52,243611 21,014722Pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie
|
||
.jpg) Pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Miejscowość | Warszawa | |
| Typ pomnika | posąg | |
| Projektant | Cyprian Godebski | |
| Rozpoczęcie budowy | 1897 | |
| Ukończenie budowy | 1898 | |
| Odsłonięto | 24 grudnia 1898 28 stycznia 1950 |
|
| Zniszczono | 1942 | |
|
Położenie na mapie Warszawy
 Pomnik Adama Mickiewicza
w Warszawie |
||
|
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Pomnik Adama Mickiewicza
w Warszawie |
||
|
Położenie na mapie Polski
Pomnik Adama Mickiewicza
w Warszawie |
||
| 52°14′37″N 21°00′53″E/52,243611 21,014722 |
||
Pomnik Adama Mickiewicza – neoklasycystyczny monument Adama Mickiewicza znajdujący się na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.
Pomnik zaprojektowany przez Cypriana Godebskiego został odsłonięty 24 grudnia 1898.
Spis treści
Historia[edytuj]
Pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie wzniesiony został na placu powstałym z wyburzenia budynków na terenie dawnej jurydyki Dziekanka, w miejscu fontanny przeniesionej na plac Bankowy. Sam pomnik, dłuta Cypriana Godebskiego, został wkomponowany w otoczenie przez Józefa Piusa Dziekońskiego i Władysława Marconiego.
Posąg o wysokości 4,5 metra został odlany we Włoszech. Kolumna i cokół pomnika zostały wykonane z granitu pochodzącego z kamieniołomów w Baveno w Piemoncie. W Warszawie zastosowano obydwie odmiany granitu baweńskiego: różową o budowie ziarnistej oraz szarą. W oprawie architektonicznej monumentu zwraca uwagę stopniowane barw: od ciemnoszarych schodów wykonanych z granitu z Gniewania na Podolu, poprzez taras i cokół z granitu z Bovano aż po jasnoszarą odmianę tego granitu w kolumnie[1].
Zaprojektowane przez Zenona Chrzanowskiego kunsztowne ogrodzenie pomnika w postaci kutej w żelazie kraty z motywami roślinnymi zostało wykonane w warszawskiej firmie Zielezińskiego. W narożnikach ogrodzenia ustawiono osiem dwuramiennych latarń[2].
Monument został odsłonięty 24 grudnia 1898, w setną rocznicę urodzin poety. Krótka uroczystość, w obecności policji i wojska, została ograniczona przez władze rosyjskie do poświęcenia pomnika. Zakazano przemówień, a w wydarzeniu mogły wziąć udział jedynie osoby zaproszone z biletami wstępu. Cenzura otrzymała polecenie ograniczenie do minimum wzmianek o uroczystości, a z wystaw obrazów i okien księgarń usunięto portrety Mickiewicza[3].
W październiku 1916 nazwę skwer Konstantynowski, na którym znajdował się monument, zmieniono na skwer Adama Mickiewicza[4].
W 1944 pomnik został zdemontowany przez Niemców i wywieziony do Rzeszy, gdzie po wojnie w Hamburgu polska misja wojskowa odnalazła m.in. głowę i fragment torsu. Kopię odlewu wykonał Jan Szczepkowski, odtworzono także cokół i ogrodzenie. Był to trzeci odbudowany pomnik warszawski.
Monument został odsłonięty ponownie 28 stycznia 1950 przez Bolesława Bieruta[5] na zamknięcie jubileuszowego Roku Mickiewiczowskiego. Jednak jego otoczenie nie zostało wtedy jeszcze do końca odtworzone. Żeliwne znicze wokół pomnika powróciły do Polski dopiero w latach 80. XX wieku i wtedy to wróciły na swoje miejsce.
30 stycznia 1968 pod pomnikiem miała miejsce manifestacja studencka przeciwko zdjęciu (na żądanie ambasady ZSRR) z afisza Teatru Narodowego w Warszawie Dziadów.
Pozostałe informacje[edytuj]
W Warszawie znajdują się jeszcze dwa pomniki Adama Mickiewicza. Autorem pierwszego jest Stanisław Horno-Popławski, a monument został odsłonięty w 1955 przy wejściu głównym do Pałacu Kultury i Nauki[6]. W 2000 na terenie Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza odsłonięto popiersie patrona szkoły.
Przypisy
- ↑ Hanna Sygietyńska: Kamień w architekturze i rzeźbie Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 80.
- ↑ Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PPT "Kraj", 1990, s. 71. ISBN 83-7005-211-8.
- ↑ Edward Strzeleckie: Sprawa pomnika Adama Mickiewicza w Warszawie [w:] Stanisław Tazbir (red.) Z dziejów książki i bibliotek w Warszawie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1961, s. 438–439.
- ↑ Adam Szczypiorski: Od Piotra Drzewickiego do Stefana Starzyńskiego. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1968, s. 65.
- ↑ Karol Małcużyński: Szkice warszawskie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 187.
- ↑ Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 112. ISBN 83-88973-59-2.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Lidia M. Nowicka, Dzieje pomnika Adama Mickiewicza, "Histmag.org", 2 lipca 2009.
