Pompeo Ferrari

Pompeo Ferrari
Data i miejsce urodzenia	ok. 1660 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	15 maja 1736 ; Rydzyna
Narodowość	włoska
	Praca
Styl	barok
Budynki	klasztor Franciszkanów w Osiecznej; Bazylika na Świętej Górze; pałac arcybiskupi w Poznaniu

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 6 gru 2020, była oparta na tej wersji.

Pompeo Ferrari (ur. ok. 1660 w Rzymie, zm. 15 maja 1736 w Rydzynie) – jeden z najwybitniejszych wśród pracujących w Polsce architektów późnego baroku.

Życiorys

Urodził się najprawdopodobniej w Rzymie. Świadczy o tym fakt, że sam podpisywał się jako Romanus. Tu też zdobył wykształcenie i stawiał pierwsze kroki w dziedzinie architektury. Akademia Świętego Łukasza dwukrotnie (w 1678 i 1681) wyróżniła jego prace I nagrodą.

W 1696 do Polski sprowadził go ówczesny wojewoda poznański Stanisław Leszczyński. Architekt osiadł w należącej do nowego mecenasa Rydzynie. W 1703 odbył się tu również jego ślub z Anną Rozyną Eitner, z którą Pompeo miał szóstkę dzieci. Najstarszy z synów, Antoni, podążył w ślady ojca i w 1729 otrzymał obywatelstwo poznańskie jako murarius.

Prace

Pompeo Ferrari przybył do Polski jako artysta już ukształtowany. Uważa się, że w swojej pracy wzorował się na Carlo Fontanie i Francesco Borrominim. Do jego projektów należą:

Zamek w Rydzynie (przebudowa z lat 1696 – 1704),
projekt kaplicy we Wrocławiu (1704),
projekt pałacu i pałacyku w Dreźnie (około 1704),
nagrobki Leszczyńskich w leszczyńskiej farze (około 1709),
odbudowa ratusza w Lesznie (1707 – 1709),
projekt odbudowy zboru Świętego Jana w Lesznie (1709 – 1713, ostatecznie nie zrealizowany),
projekt zboru Świętego Krzyża w Lesznie (1709, zrealizowany przez Jana Adama Stiera),
kaplica grobowa W. Gruszczyńśkiego przy zborze Świętego Jana w Lesznie (1711 – 1713),
kościół parafialny w Obrzycku (1714 – 1728),
klasztor i kościół cysterek w Owińskach (1720 – 1728),
prezbiterium murowanej świątyni w Murowanej Goślinie (1724),
przebudowa korpusu kościoła parafialnego we Wschowie (1725),
prace wykończeniowe kościoła filipinów na Świętej Górze koło Gostynia (1725 – 1728),
kaplica w kościele Bożego Ciała w Poznaniu (około 1726),
ołtarz główny w kościele Bożego Ciała w Poznaniu (1728),
kaplica Teodora Potockiego w archikatedrze gnieźnieńskiej (1727 – 1729),
portal i ołtarz w dawnym kościele jezuitów w Poznaniu (1727 – 1732),
częściowa przebudowa klasztoru cystersów w Lądzie – piętro, nowy kapitularz tzw. "Sala Opacka", refektarz (1718? – 1722),
kościół cystersów w Lądzie – partia zachodnia (1728 – 1733),
na zlecenie opata M.A. Łukomskiego w latach 30. XVIII w. wznosi nowy pałac opacki w Lądzie (rozebrany na przełomie XIX/XX w.),
kościół reformatów w Osiecznej (1729 – 1733),
pałac arcybiskupi w Poznaniu (ukończony w 1732),
klasztor filipinów na Świętej Górze koło Gostynia (1732 – 1736).

Bibliografia

Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.) Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1983, PWN ISBN 83-01-02722-3.
Witold Dalbor, Pompeo Ferrari ok. 1660-1736: działalność architektoniczna w Polsce, Wyd. Kasy im. Mianowskiego, 1938.