Pongŭn sa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pongŭn sa 봉은사
Kyongsŏng sa 견성사
Ilustracja
Państwo

 Korea Południowa

Miejscowość


Rodzaj klasztoru

Klasztor buddyjski

Właściciel

chogye

Typ zakonu

męski

Założyciel klasztoru

Yŏnhoe

Materiał budowlany

drewno

Data budowy

794

Położenie na mapie Korei Południowej
Mapa konturowa Korei Południowej, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Pongŭn sa 봉은사”
Ziemia37°30′54″N 127°03′25″E/37,515000 127,056944
Strona internetowa

Pongŭn sa (봉은사 Klasztor Dobrego Szczęścia) – koreański klasztor w stolicy kraju - Seulu.

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Założycielem klasztoru był Narodowy Nauczyciel Yŏnhoe w roku 794. Początkowo nosił on nazwę Kyongsŏng sa. W roku 1495 został odnowiony i wtedy zmieniono jego nazwę na Pongŭn sa. Znajduje się na zboczu u stóp góry Sudo. Dziś jest to część miasta Seul[1]

Właściwie przez cały okres panowania dynastii Chosŏn (1394-1910) buddyzm był tępiony przez konfucjańskie państwo. Krótka chwila, kiedy prześladowania zelżały, to okres panowania króla Myongjonga (pan. 1545-1567). Ponieważ początkowo był zbyt młody aby panować, jego matka, królowa Munjŏng, została regentką. Była oddaną buddystką i próbowała ochronić buddyzm i mnichów. Aktywnie zaangażowała się w działania aby spowodować renesans buddyzmu. Wyznaczyła mistrza sŏn Hŏŭnga Powu (1509-1566) do ożywienia i zreformowania sanghi buddyjskiej. W roku 1548 został opatem klasztoru Pongŭn, który tym samym stał się główną świątynią w Korei. Przez okres około piętnastu lat nastąpił krótki renesans studiów buddyjskich, co pozwoliło na przekazy Dharmy dla nowych pokoleń uczniów. W latach 1552-1564 klasztor prowadził nawet egzaminy dla mnichów. Kiedy królowa-matka zmarła w roku 1565, natychmiast powrócono do tępienia buddyzmu. Mistrz Powu został aresztowany i zmuszony do rezygnacji z funkcji opata klasztoru. Został zesłany na wyspę Cheju-do i tam zamordowany w 1566 r. Przed śmiercią napisał wiersz:

Nadeszło jak zjawa;
Szaleństwo przez pięćdziesiąt lat
Chwała i hańba spełnione;
Teraz maska jest zdjęta[2].

W 1902 r. klasztor stał się jednym z 14 wiodących klasztorów w Korei opanowanej przez Japończyków. Zarządzał 80 innymi klasztorami wokół Seulu. W 1922 i 1929 r. główny mnich Ch'ŏngho uratował ponad 700 osób od utonięcia w rzece Han.

W 1939 r. pożar zniszczył część budynków. Dalszych zniszczeń dokonano w czasie wojny koreańskiej. Ocalało zaledwie kilka budynków, w tym budynek, w którym przechowywano drewniane bloki z Sutrą Avatamsaki.

Obecnie jest to duży klasztor, w którym jednak ciągle trwają prace remontowe.

Adres klasztoru[edytuj | edytuj kod]

  • 73 Samseong 1(il)-dong (531 Bongeunsa-ro), Gangnam-gu, Seoul, South Korea

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Eastward Books, Seul, Korea, str. 330 ISBN 89-952155-4-2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Str. 172
  2. Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Str. 173

Galeria[edytuj | edytuj kod]