Przejdź do zawartości

Ponikło wielołodygowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ponikło wielołodygowe
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

ponikło

Gatunek

ponikło wielołodygowe

Nazwa systematyczna
Eleocharis multicaulis (Sm.) Desv.
Observ. Pl. Angers 74 1818

Ponikło wielołodygowe (Eleocharis multicaulis) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Tworzy własny zespół Eleocharitetum multicaulis.

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Europie, północnej Afryce i Makaronezji[3]. W Polsce występuje na kilku stanowiskach na Pomorzu i Dolnym Śląsku[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Kwiatostan
Łodyga
Obła, do 50 cm wysokości.
Kwiaty
Zebrane w jajowatopodługowaty kłos o długości 6-13 mm. Słupek z trzema znamionami. Przysadki tępe na szczycie[5].
Owoc
Trójkanciasty, gładki orzeszek.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na brzegach zbiorników wodnych, w obniżeniach międzywydmowych i na wilgotnych wrzosowiskach. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Gatunek charakterystyczny zespołu Eleocharitetum multicaulis[6].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Kategorie zagrożenia gatunku:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-12] (ang.).
  3. Eleocharis multicaulis na eMonocot [dostęp 2013-10-28].
  4. M. Herbichowa, B. Jackowiak 2001. Ponikło wielołodygowe. s. 480-482. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  5. W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  7. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  9. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.